Vanmorgen stap ik uit de tweede deur die op de tuin van het werk uitgeeft. Mijn rechtervoet komt normaal neer, maar mijn linkervoet slaat om in één van de putten die Zigi gegraven heeft. Ik zak door mijn voet, strompel vooruit op mijn rechterbeen, struikel in een tweede put met mijn rechtervoet, ga overkop (kzweertumaat) en kom na anderhalve zijwaartse koprol weer recht, mijn rechterpols en mijn (al van lang geleden kapotte) rechterenkel pijnlijk.

Er ligt een grote doos pijnstillers op mijn bureau, dus geen erg. In de namiddag beginnen mijn linkerschouder en mijn linkerbeen ook pijn te doen, maar alla.

Vanavond ga ik naar de koer/tuin thuis en maak ik een foto van de gevel, keer ik en uur later terug om een foto van een steen te maken die bovenop het dat lag maar nu niet meer, maar omdat het aan het regenen was keer ik na de foto snel terug naar binnen, voorovergebogen om geen al te nat fototoestel te hebben.

En jawel:

Plets met mijn wezen tegen die schuine ijzeren stang die normaal gezien op borsthoogte maar in dit geval op voorovergebogen voorhoofdhoogte gemonteerd was. Ik kan mijn linkerwenkbrauw niet meer bewegen, dedju. En ik heb koppijn. En polspijn. En enkelpijn. En schouderpijn. En koppijn, ook. Aan mijn hoofd.

Ik ben een duts, ja, ik weet het.