Het heeft voordelen, naar de dokter gaan. Om te beginnen natuurlijk dat er medicamenten zijn, en hoop op beterschap en zo.

Maar vooral ook: ik heb er een hekel aan, naar de dokter moeten gaan. En dus stel ik dat uit en uit en uit, en mag ik niet te ziek lijken of ik word naar de dokter gestuurd. Maar eens ik naar de dokter geweest ben, moet ik niet meer doen alsof ik niet ziek ben.

En dus bij deze: man wat ben ik ziek. Het is al twee weken dat ik minder en minder kan ademen, dat er zich slijm opbouwt in mijn longen, dat als ik niet hoest, ik niet kan ademen, en als ik wel hoest, dat ik mij denk ik een hernia aan het hoesten ben.

Geen echt hoge koorts of zo, maar mottig, slecht, bleh. Van dat hoesten tot ik volledig wegduizel, wakker worden van het gereutel in mijn eigen longen: nee meneer, niet leutig.

Hè hè. Dat doet eens deugd, kunnen zagen zonder het risico van “GA DIREKT NAAR DE DOKTER!!”.