…and another one down.
Jaha: ‘t is Abercrombie. Die niet in happy ends doet zonder bittere pillen en waar de wereld niet zwart-wit is.
We zijn weer wat later, en er komt nog een nieuw personage bij, naast Yarvi, Thorn en Brand. Skara is het enige niet-vermoorde lid van een koninklijke familie, en ook zij gaat van zero naar hero.
Het is helemaal duidelijk geworden dat het een post-apocalyptische wereld is (totaal met stralingsziekte en jodiumpillen!), waar wij de ‘elfen’ zijn die de wereld (en God) gebroken hebben — maar uiteindelijk is dat niet eens zo belangrijk, in het grotere beeld.
De gebeurtenissen van boek één en boek twee komen tot een apotheose en een logische conclusie, en Yarvi is veel moreel ambiguër dan een mens zou verwachten van een boek dat voor tieners in de markt gezet wordt.
Waarbij nog maar eens duidelijk wordt dat het niet allemaal drek van het genre Harry Potter moet zijn. Zeker, ‘t is niet totaal onvoorspelbaar, maar het is degelijk uitgevoerd.
Zeer aangeraden, ook voor de tieners in uw leven.