Het stomme toeval wil dat we deze zomer een bootlading oude computers naar recyclage, kringloopwinkel en gelijkaardige afgevoerd hadden. En dus dat het nu al heel lang geleden is dat er in ons huis zó weinig computers aanwezig zijn.

Er stonden wel nog een aantal niet-laptops hier en daar, en daar heb ik er één van bovengehaal. Een computer van denk ik eind 2009, die toen top of the line was en nu nog net bruikbaar, hoe gaan die dingen?

Er stond nog Windows 7 op met twee jaar achterstallige updates. Eerst probleem: dat ding op het netwerk krijgen. Toen we hier verbouwden tien jaar geleden, hadden we overal netwerkkabel laten leggen, maar ge ziet van hier dat dat allemaal aangesloten is geraakt — waarom zouden we, met draadloos netwerk overal?

Het stomme toeval wil dat we deze zomer een bootlading oud materiaal (kabels, adaptatoren, kaarten, harde schijven, vanalles) naar reclyclage, kringloopwinkel en gelijkaardige afgevoerd hadden. En dat het nu dus ook al heel lang geleden is dat er in ons huis zó weinig computerwisselstukken aanwezig zijn.

En ik dus zeer hard op zoek moest naar:

• een RGB-monitorkabel
• een aanpassingsstuk van RGB naar HDMI (de ene monitor die er nog staat is een RGB-dink, de ene computer die nog min of meer werkt, heeft HDMI-uitgangen)
• een draadloos netwerkding
• een keyboard
• een muis

Ik heb uiteindelijk een wifi-usb-dongle van mijn Rasberry Pi gehaald, een verdwaalde RGB-kabel gevonden in het achterhuis, een RGB/HDMI-aanpassingsdink gehaald van een zeer oude PC waar een grafische kaart in zat met één RGB en één HDMI-uitgang, een oud Dell-keyboard gevonden en mijn Logitich Anywhere MX-luis hebben ze niet meegediefd, ’t was zaak van ergens nog zo’n USB-stukje te vinden.

Oh ja, een computer die geen laptop is, dat maakt niet vanzelf geluid. Het stomme toeval wil dat we deze zomer een bootlading geluidsmateriaal (zeker vijf van die 5.1 en 7.1 en watnog-surround-systemen met allerlei boxen en subwoofers met telkens bijhorende Kabelsalat) naar reclyclage, kringloopwinkel en gelijkaardige afgevoerd hadden. En dat het nu dus ook al heel lang geleden is dat er in ons huis zó weinig geluidsproducerende dozen aanwezig zijn.

De Sonos-boxen hebben de idioten wel laten staan, en dus was het alleen nog op zoek gaan naar een kabel met aan de twee kanten een 3.5mm plug, die tussen de computer en de Sonos Line-In spannen, Sonos op Line In Input zetten en hey presto, ik kan weer naar lawijd luisteren.

Ik zeg “hey presto”, ik bedoel eigenlijk “urgh nééé waarom duurt het allemaal zo eeuwigegodslangggggg?” — dat USB-wifi-dingetje was denk ik in een vorig leven een naakte slak, zo traag dat het ging. En dus moest ik op zoek naar een netwerkkabel. Juist, zo’n ding dat ik met bootladingen had weggedaan deze zomer. Gelukkig staat er nog één doos vol gerief dat nog niet afgevoerd was, en daar zat een kabel van wel twintig meter lang.

Oef. Een computer die reageert, die lawaai maakt, die op het netwerk kan, en die er zeer zeer oud uitziet.

Omdat Windows 7 toch wel oud is en Windows 10 toch gratis is, heb ik er gisteren dan ook maar meteen Windows 10 op gezet, en OneDrive gesynchroniseerd, en zo had ik vanmorgen zo ongeveer al mijn documenten terug.

Ook vanmorgen was het fototoestelletje dat ik gisteren online gekocht had, toegekomen, heb ik een paar foto’s genomen, en dacht ik die in Lightroom te importeren.

Tiens: “no images found”, zegt Lightroom.

Oh, hang on. Het is verdorie Lightroom 5.7.1, en mijn Creative Cloud-dink weigert Lightroom CC te installeren. Waarom?

Gack! Er stond een 32-bit Windows 7 op, en die is uiteraard naar een 32-bit Windows 10 ge-upgegraded (geüpgradet?). Zucht. En Lightroom CC heeft een 64-bits OS nodig.

Downloaden dan maar. En op een USB zetten, en proberen booten van USB en van USB installeren. En als dat niet lukt: op zoek gaan naar een schrijfbare DVD om een ISO van Windows 10 op te branden.

Het stomme toeval wil wel dat ik deze zomer een bootlading DVD’s en CD’s heb afgevoerd naar… inderdaad.