Onder het motto ‘langzaam maar zeker’ —  zó zag de muur van de living er vorige week uit:

En nu is hij geplakt, en staan de vensters open met de chauffage op veel te hoog, dat het plaksel kan drogen.

Daarna wordt er geverfd: plafond en muren in een soort wit dat we nog moeten kiezen maar dat wellicht zeer wit zal  zijn, en de raamkozijnen ook in het wit — dat blauw was eigenlijk voor de buitenkant, waa de gevel in het lichtlichtblauw zal zijn.

En ja, de zetels zijn inderdaad al ver voorbij hun houdbaarheidsdatum: die bruine waren al tweedehands en nu nog wat meer versleten, en die blauw-achtige is ondertussen al bijna twintig jaar oud en letterlijk tot op de draad versleten. Prioriteiten in het leven!

Van prioriteiten gesproken: ook in de keuken komt het min of meer goed.

De veranda stond er al een tijdje, maar binnen een paar weken wordt er hier ook geschilderd. Sinds dit weekend hebben we een chauffage in de keuken, maar er moet nog een tweede komen. Er moet nog wat afgewerkt worden links en rechts (letterlijk: links de buizen in een kast, rechts de kast en het werkblad proper doen eindigen). En dan moeten we nog eens nadenken over de verlichting: dat peertje boven het werkblok zou iets anders mooeten worden, de lampen boven de tafel zijn wel wijs maar ze geven niet genoeg licht in de rest van de veranda (en ze hangen ook niet op gelijke hoogte, maar da’s een ander verhaal), dus we gaan toch nog eens moeten zoeken.

Langzaam maar zeker.