Over de hele Belgische economie gemeten, verdient een vrouw per werkuur gemiddeld 9 procent minder dan haar mannelijke collega’s. Op maandbasis loopt dat zelfs op tot 20 procent. Dat blijkt uit het ‘Loonkloofrapport 2015’ van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen, samengesteld op basis van gegevens uit 2012.
En een paar paragrafen hoger stond dit:
Anno 2016 kunnen we stellen dat mannen en vrouwen met gelijke kansen aan de start van hun carrière komen. Meer zelfs: binnen de populatie van alleenstaanden zonder kinderen verdienen vrouwen in ons land gemiddeld 4 procent meer dan hun mannelijke collega’s.
Ik zal wel niet slim genoeg zijn, maar ik begrijp dat niet goed. Is het zó moeilijk om appels met appels te vergelijken? Het lijkt mij logisch dat als je groep één waarvan pakweg 90% fulltime werkt vergelijkt met groep twee waarvan pakweg 30% halftijds werkt, je gemakkelijk tot grote verschillen in loon komt. En idem als je een gemiddeld hoger opgeleide groep met een gemiddeld lager opgeleide groep vergelijkt.
Ik zou graag willen weten wat het verschil in loon is tussen vrouwelijke en mannelijke juristen die even oud zijn, even veel ervaring hebben en die allebei fulltime werken.Tussen mannelijke en vrouwelijke verplegers, leraars, arbeiders met gelijke functies, uurroosters en ervaring.
Is dat nu zó moeilijk te doen?
Reacties
19 reacties op “Vrouwen verdienen te weinig”
Dat is inderdaad een mythe die feministen graag gebruiken om “ongelijkheid” te propaganderen. Neem werknemers bij de ford of 2 diensthoofden in de zelfde kliniek. Als je echt appels en appels moet vergelijken moet je het op de man af vragen en niet naar statistieken kijken, want die zijn sowiso gekleurd en gaan altijd naar het median op zoek enzo.
De vraag is, maakt een vrouw een even grote kans om diensthoofd te worden? Worden vrouwelijkere beroepen even veel betaald als beroepen die in hoofdzaak door mannen worden uitgevoerd?
Logisch gevolg zou ook zijn dat er bijna geen vrouwelijke werklozen zijn: waarom zou je als werkgever nog mannen aannemen als je een vrouw voor 20% minder geld hetzelfde werk kan laten doen?
Ook nog nooit duidelijk interpreteerbare statistieken gevonden. Maar aangezien de statistieken allemaal in dezelfde richting wijzen, denk ik wel dat er op internationaal vlak een significante financiële genderkloof bestaat in een aantal privé-sectoren.
In Vlaamse overheidsdiensten, zoals Onderwijs, is dat per definitie onmogelijk, die lonen liggen zo vast als iets dat heel erg vastligt. Dus onderzoek is hier zelfs overbodig.
Maar veel meer nog dan de juiste cijfers in de privé-sectoren, zou ik heel graag de juiste oorzaken kennen. Dus waarom betaalt een werkgever een 37-jarige boekhouder met 5 jaar ervaring meer loon dan een 37-jarige boekhoudster met 5 jaar ervaring? Dát zou ik wel eens willen weten.
Je kan het ook helemaal in ’t belachelijke trekken. Zo ben ik er 100% zeker van dat ik exact evenveel verdien als mijn vrouwelijke collega’s maar dat betekent de facto dat ik maandelijks minder geld overhoud dan mijn vrouwelijke collega’s, aangezien de lichaamsbouw van een man wetenschappelijk aantoonbaar deftig verschilt van die van een vrouw en dat een man daardoor meer calorieën per dag verbrandt dan een vrouw en dus meer voedsel moet aankopen en dus eigenlijk meer geld zou moeten verdienen 🙂
You got a point on that last part (grin grin)
Het leven voor een vrouw is anders veel duurder. Veel producten (zoals bv. shampoo, deo, etc.) zijn duurder in vrouwenvariant dan mannenvariant.
http://www.libelle.nl/actueel/nieuws/vrouw-zijn-is-duurder
Dat bij de overheid mannen en vrouwen die in dezelfde situatie zitten (anciënniteit, diploma, graad, …) evenveel verdienen, staat buiten kijf. Maar dat is maar een deel van het verhaal natuurlijk. Vrouwen werken vaker deeltijds. Zijn meer bereid om toegevingen te doen inzake carrièremogelijkheden, om toch maar dichter bij huis te werken. Worden sowieso minder vaak bevorderd door hun chef. Stellen zich ook minder vaak kandidaat voor leidinggevende functies. En er zijn tientallen redenen bedenkbaar waarom dat allemaal zo is. En ondanks vele inspanningen door vele mensen binnen de overheid zelf om daar iets aan te veranderen, verandert er eigenlijk heel weinig.
Ik ben een man, dus zeer slecht geplaatst om in te schatten in hoeverre het hier nog discriminatie betreft, dan wel uiteen lopende levenskeuzes.
Soit, nog een uitsmijter om de discussie op te poken. Ik heb een leidinggevende functie bij de overheid. Mijn ervaring is dat ik geen significante verschillen zie tussen mannen en vrouwen, noch in de kwaliteit van het werk, noch in de gretigheid. Maar wel in de ambitie. Iedere vent die meer dan een jaar in dienst is begint al te neuten over loopbaanmogelijkheden en promoties. Vrouwen zijn doorgaans loyaler, of noem het honkvaster. There, I said it.
Het verschil zit hem in: vrouwelijke sectoren worden minder betaald dan mannelijke sectoren, vrouwen werken vaker in hun leven minder omwille van zorg voor anderen (kinderen, hun zieke ouders,…) en bouwen daardoor minder ervaring op, vrouwen komen nog steeds minder op hogere niveaus omdat ze er zelf minder voor gaan, maar ook omdat ze nog altijd minder gekozen worden voor die functies. En je moet maar eens tijdsbestedingsonderzoeken bekijken, waar ook voltijds werkende vrouwen nog steeds het merendeel van het huishouden en de zorg van kinderen op zich nemen. De ‘norm’ voor wat vrouwen en mannen op zich nemen is nog steeds voor mannen in eerste instantie werk, vrouwen in eerste instantie zorg (al dan niet in combinatie met werk). Ik zie rondom mij (mid dertigers) bijna geen mannen die deeltijds werken, maar quasi alle vrouwen doen dat. Ik wordt er zelf bijna wekelijks op aangesproken (werk jij nog voltijds?) Mijn man (die zeker zijn deel van het huishouden op zich neemt) sprak mij ooit ook aan over het feit dat hij ’s avonds kinderen ophaalt en eten maakt tegen dat ik thuis kom: niemand van de mannen die hij kent met zijn soort werk doet dit. Ik kon direct een 5-tal vrouwen opnoemen die op dat niveau werkten die dat wel doen. Als ik in het buitenland zit voor een paar dagen (wat maar een keer per jaar of zo voorkomt) vind iedereen dat supergoed van mijn man dat hij dat alleen doet, als mijn vriendinnen hun man regelmatig in het buitenland zit, dan piept er niemand. Wettelijk is alles wel goed geregeld, maar feitelijk zijn de verschillen tussen mannen en vrouwen op dit vlak toch nog altijd bestaande.
Is het de maatschappij al die vrouwen dwingt tot meer deeltijds werken? Of is het hun partner die er hen to dwingt?
Of is dat een keuze? En wat zou er moeten aan gedaan worden, zonder in keuzevrijheid te gaan snijden?
Ik denk dat er vooral een mentaliteitswijziging nodig is, en dat gebeurt niet van dag tot dag. Maar die mentaliteitswijziging is wel al bezig, het gaat de goede kant uit. Er zijn toch al heel veel koppels waar de huishoudelijke taken mooi verdeeld worden. Op school mogen meisjes nu ook eens wat timmeren en elektrische schakelingen maken, en mogen jongens breien en naaien. Dat was in mijn tijd wel anders. Ook zal ons generatie de kinderen toch al ietsje anders opvoeden. Ik heb zeer goede ouders, maar dat rollenpatroon hebben ze er wel altijd ingeperst. Ik denk dat mijn vader een ei kan koken, dat is het zowat. Mijn broers hebben nooit moeten helpen met de was en de strijk, werden niet in de keuken geroepen om te helpen koken. Mijn zus en ik hebben altijd moeten helpen in het huishouden, mijn broers nooit (op de afwas na). Ik mocht nooit mijn vader helpen met zaken ineen te vijzen, al leek me dat zo leuk!
Als uit statistieken zou blijven dat een mannelijke jurist van allochtone afkomst exact hetzelfde verdient als een mannelijke autochtone jurist, zou dat dan voor u bewijs zijn dat er geen racisme is op de arbeidsmarkt?
Ik kan me voorstellen dat de verschillen tussen een mannelijke en vrouwelijke jurist zeer klein zijn. Dat wil niet zeggen dat er geen oneerlijke kloof zou zijn. Verschillen tussen voltijds en halftijds, verklaren geen verschillen in uurloon, wel in maandloon. Maar dus ook in uurloon zit er een groot verschil. Vrouwen geraken minder gemakkelijk in de top posities. Kinderen krijgen is nefast voor de carrière van een vrouw, maar niet voor die van een man. Waarom werken veel vrouwen halftijds om het huishouden op zich te nemen, i.p.v dat beide ouders bv. 4/5en werken en de huishoudelijke taken verdelen?
“Kinderen krijgen is nefast voor de carrière van een vrouw, maar niet voor die van een man” – tja. Het kind komt niet uit de buik van de man, natuurlijk.
En ja, waarom eisen vrouwen niet van hun partner dat hij 4/5 werkt? Is daar al onderzoek naar gedaan, naar de houding van vrouwen en deeltijds werken? Wat als zou blijken dat veel vrouwen nu eenmaal *liever* deeltijds werken dan mannen?
Er zijn zeker een hoop vrouwen die, mocht het financieel kunnen, de hele tijd zouden thuis blijven, die niet zouden willen dat de man halftijds werkt in haar plaats.
Maar er zijn een ook een groot deel die halftijds gaan werken omdat het huishouden in grote mate op hun schouders terechtkomt, die voltijds zouden werken moesten ze iemand in dienst hebben die het huishouden overneemt.
Ook merk ik dat in vele koppels, de vrouw een job heeft die beter openstaat voor 4/5e. In heel veel koppels werkt de vrouw voor de overheid, de man in de privé. Vaak is dat een bewuste keuze omdat vrouwen weten dat de overheid een goede werk/privé balans kan geven.
Er zijn tal van redenen. Er zal altijd een loonkloof zijn omdat er een deel keuze aan is verbonden. Dat neemt niet weg dat we moeten blijven strijden om die redenen die geen gevolg zijn van een keuze, aan te pakken.
Ik lees vooral dat het een keuze is. Die “halftijds gaan werken omdat het huishouden in grote mate op hun schouders terechtkomt”, dat is ook iets waar je voor kiest als vrouw, toch?
Nu zijt ge aan het trollen in de hoop ons op ons paard te krijgen (allez, dat hoop ik toch).
Gho, eigenlijk niet echt, denk ik. Als je met een partner in zee gaat, dan weet je toch waar je aan begint?
Ik wil gewoon even zeggen dat ik bij mijn huwelijk fulltime werkte, net als mijn man. Toen kreeg hij promotie, en wij een baby, en vroeg hij mij om een stap terug te zetten, terwijl ik sowieso had verwacht dat we dat beiden kunnen doen. Halftime ging niet bij mijn job, en het werd dus volledig stoppen. Mijn man liet mij geen keuze, eerlijk gezegd, hoewel hij mijn werk en ambitie bewonderde voor ons huwelijk. Op mijn strepen staan was niet aan de orde: ik koos niet voor wat ik wilde, maar voor vrede. Dik veel spijt van. Nu ben ik in loopbaanbegeleiding en hoor ik van de andere vrouwen niets anders dan hetzelfde. Je weet helemaal niet met wie je in zee gaat tot de kindjes komen etc..
Er zijn zeker veel vrouwen die zelf voor dat deeltijdse kiezen en daar bewust voor kiezen en blij mee zijn. Omdat het niet meer werkbaar was, dat fulltime werken met kinderen én de zorg voor het huishouden. Al bij jongeren zien we verschillen in hoeveel huishoudelijke taakjes ze opnemen naar geslacht. http://databank.jeugdonderzoeksplatform.be/vrije-tijd-en-verenigingsleven/hoe-vaak-doe-je-in-je-vrije-tijd-huishoudelijke-taken-kuisen-opruimen-afwassen-/249
Kleuterjuffen schrijven op Moederdag ‘ voor je lieve mama die zo goed voor je zorgt’ en op Vaderdag ‘voor je stoere papa die met je speelt’. Zo lang (globaal genomen) vrouwen het als hun taak zien om voor kinderen en huishouden te zorgen en daarnaast ook wat geld te verdienen en mannen ( globaal genomen) om geld te verdienen en dan ook wat voor de kinderen te zorgen zal je verschillen zien. En dat is een probleem van mannen én vrouwen (die ook wel een keer meer op hun strepen mogen staan dat het echt niet normaal meer is dat als beide fulltime werken zij meer huishouden doen/ een keertje mogen leren loslaten en werk aan anderen mogen overlaten)
Meestal is het gewoon logischer dat vrouwen deeltijds gaan werken. Omdat zij vaker minder verdienen dan mannen, en minder promotiekansen krijgen door de old boys club (yes, it’s still a thing). Omdat zij vaker werken in sectoren waar deeltijds werken kan of aanvaard wordt. Omdat zij vaker werken in sectoren waar sowieso minder goed betaald wordt, de zachte sector, itt mannen die vaker in chemie, IT, sales etc werken.
Die cijfers waar je naar op zoek bent, worden elk jaar netjes samengebracht in het Loonkloofrapport van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen: http://igvm-iefh.belgium.be/sites/default/files/downloads/78%20-%20Loonkloofrapport%202014_NL.pdf
“De resultaten van de analyse geven aan dat 49,6% van de loonkloof kan verklaard worden op basis van twaalf gedefinieerde factoren. 50,4% kan dus niet verklaard worden. (…) Daarnaast blijft er natuurlijk ook het onverklaarde deel van de loonkloof. Zelfs met dezelfde
eigenschappen als mannen verdienen vrouwen nog steeds minder. Dit wil zeggen dat een vrouw met
dezelfde anciënniteit, dezelfde leeftijd, werkzaam in dezelfde sector met hetzelfde beroep en
hetzelfde opleidingsniveau als een man minder verdient dan die man. “