Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik word tegenwoordig om de twee dagen verzorgd door een thuisverpleger.

Er zit voorlopig, om even te kijken wat het geeft, een draineringstube in mijn buik (néé, geen stoma, nee). Bijzonder vreemd ding: met een dikke breinaald door de buikspieren geduwd, gevolgd door een buis, en dat is het dan. Het bloedt niet, het doet niets, er komt gewoon een plastieken buis uit.

Heel erg natuurlijk is dat niet, en wassen met een washandje en zeep is blijkbaar geen goed idee: het moet ontsmet worden en verbonden en alles. En dat kan ik niet zelf dus komt iemand het doen.

Nog een geluk dat het gewoon neerkomt op in de zetel gaan liggen, mijn hemd wat naar boven trekken, plakker afhalen, beetje ontsmetten, nieuwe plakker — twee minuten werk drie keer per week. En een goeie zaak dat er geen Toegang Tot Akelige Lichaamsdelen aan te pas komt of Toestanden Met Lichaamsopeningen.

Alhoewel. Als ik tegenwoordig één ding weet, dan is het dat een mens alles gewoon wordt.

Wél sympathieke mensen overigens, de thuisverplegers.