Op Facebook, dus met eigen naam en toenaam, met een profiel dat één klik verwijderd is, zonder de minste schroom.

Ik klik dan altijd eens door naar die mensen. Om te zien dat het buschauffeurs, kleuterleidsters, grootvaders, winkeliers, gewoon mensen zoals gij en ik zijn.

En dan word ik altijd een beetje depressief.

update En dan lees ik ineens dat het in de gazet staat, en dat allerlei mensen er op reageren overal. “Weerzinwekkend. Ziekelijk racisme. Deze mensen moeten geholpen worden maar kunnen/willen dat wellicht niet.” en het gaat over het “racistische bericht en de afschuwelijke reacties” en “What’s wrong with this world?” en  alles.

Waar zitten die mensen hele dagen? Het zal zeker niet op het Vlaamse internet zijn. Want één blik op de commentaren van Knack, van HLN, op de ontelbare Facebookgroepen, de Twitterzooi en meer zou ze meteen duidelijk gemaakt hebben dat dit geen uitzondering is of eenmalige opstoot van ranzigheid, maar ondertussen gewoon de nieuwe norm is.

Zeer relatief racisme, zeer relatieve verontwaardiging.

Jurgen Verstrepen in 2004 parafraserend: “En nog hebben ze niet door dat ze een fundament van onze westerse moderne maatschappij aan het ondergraven zijn”.

Ik denk dat “de linkse knoeiers, die zweren bij de multicult-maatschappij” waar Verstrepen het over had minder de maatschappîj ondergraven dan de racistische idioten hierboven, en vooral: de mensen die ze zo ver drijven — de vijf minuten politieke moed / vette vis / wie gelooft die mensen nog / racisme is relatief / stuur ze terug naar hun land-mensen in politiek en media. De zwartwitdenkers, de “het is allemaal eenvoudig”-klojo’s.

Die overigens in alle politieke partijen zitten, al is de concentratie uiteraard veel hoger in N-VA en Vlaams Belang. Wind zaaien, bagger oogsten. De wereld is niet zwart-wit, de wereld is niet eenvoudig, en niet alles heeft één gemakkelijke oplossing, of dat nu “stop de transfers” is, “federaliseer de bevoegdheden”, of “stuur ze terug naar hun eigen land”.

Welkom in warm Vlaanderen.