Lois McMaster Bujold
Voyager, 2003, 496 blz.
Ik heb al veel boeken van veel mensen gelezen, maar ik had nog geen enkel boek van Lois McMaster Bujold gelezen. En mensen vertellen mij dat dat de moeite waard is. Meer dan dat heb ik niet nodig.
De moeilijkheid is dan wel: waar beginnen? Er zijn heelder discussies of haar boeken in volgorde van interne chronologie moeten gelezen worden, of in publicatievolgorde, of nog iets anders. Ik weet niet meer waar ik het vandaan haalde, maar ergens op het internet had iets of iemand mij overtuigd om met Curse of Chalion te beginnen.
Ik wist niet waar mij aan te verwachten, en ik was aangenaam verrast. Een niet al te clichématige wereld, meer geïnspireerd op een reconquista-achtig Spanje dan de gewoonlijke standaard-fantasywereld met een systeem van vijf goden (vader, moeder, zoon, dochter, bastaard) die ook ‘echt’ bestaan.
Hoofdpersonage Cazaril is in eht begin van het boek een gebroken man na jaren als galeislaaf, komt toe in het kasteel waar hij ooit page was, en wordt aangesteld als secretaris-slash-leraar van Iselle, de zus van de troonopvolger van het land. Er is ook nog de krankzinnige vrouw van de koning, de zieke koning zelf, slechte raadgevers, hofintriges, internationale diplomatie, liefde, afgunst, avontuur, magie, vervloekingen, het kan niet op.
Er is wel actie en zo, maar het centrale ding in het boek blijft wel Cazaril, en hoe hij met zichzelf worstelt. Een bedachtzaam en rustig boek. Fijn om lezen.
Van op Boeggn. Misschien verwant: A Song for Arbonne, City of Stairs, The First Law, Book 1: The Blade Itself, Inversions, A Feast for Crows / A Dance with Dragons, Half a King
Bujold’s bekendste series is die over Miles Vorkosigan en die kun je rustig in publicatie volgorde lezen: de eerste paar boeken zijn dan vooral het betere mil-sf werk en daarna worden ze beter en beter met als hoogtepunt Komarr/A Civil Campaign.
I know. Dit was een aanloop naar, Vorkosigan was waar de grote volgorde-discussies over gingen. 🙂