Ik dacht, ik visualiseer het eens op een andere manier (klik voor groter formaat):

In het midden sta ik, links mijn vader, rechts mijn moeder. Linksboven de moeder van mijn vader en haar voorouders, rechtsboven de vader van mijn moeder en zijn voorouders, rechtsonderaan de moeder van mijn moeder en haar voorouders, rechtsonderaan de vader van mijn vader en zijn voorouders. Elf generaties, maar uiteraard heb ik niet alles gevonden.

Lichtgrijs is wat ik nog naar op zoek ben van voorouders. Donkergrijs zijn mensen die ik –volgens mij– nooit meer ga kunnen vinden, wegens archieven vernietigd of verdwenen. Het spietje rood, da’s de vader+voorouders van iemand waarvan de vader onbekend was. De moeder werkte in een rijk huishouden in Keulen, een mens zou dus kunnen vermoeden dat een zoon van het huishouden ze bezwangerd heeft — maar da’s zuiver speculatie, voor hetzelfde geld was het iemand volledig anders.

En elk dood eind heeft zijn eigen problemen: Cristina Bourtscheidt uit Keulen (die ongehuwde moeder), is rond 1817 geboren in Sürth, in Keulen, maar die geboorteregisters staan niet online. (En dus zou ik moeten naar daar gaan, of iemand vinden die daar woont, en hopen dat de archieven niet kapot zijn gegaan bij het instorten van het archief een tijdje geleden.)

Emmanuel De Wagenaere moet ergens rond december 1738 geboren zijn, maar geen idee waar — het meest logische zou zijn in Stekene, maar daar is hij niet te vinden. (En dus moet ik hopen dat iemand anders een Emmanuel De Wagenaere, zoon van Corneille Waegenaer / De Waegenaere / De Waghenaere en Angeline Van [achternaam onleesbaar] heeft gevonden, of moet ik alle Waegenaers en gelijkaardige in binnen- en buitenland opzoeken.)

Philippe Gilliet, daarvan weet ik dat hij in 1775 getrouwd is, dat hij in 1777 in de Sint-Salvatorparochie in Gent woonde en geboren is in de Sint-Pietersparochie, dat hij in de Tijkstraat gewoond heeft, maar verder verdrinkt hij in een zee van verschillende Gilliets die allemaal in de jaren 1700 in Gent woonden. En zou hij ook zomaar even uit Brussel kunnen gekomen zijn, en niets met die andere Gentse Gilliets te maken gehad hebben.

Allemaal individuele problemen en dingen, en om de zoveel tijd is er eens een doorbraak.

En dan vraag ik mij soms af wat er met al dat opzoekwerk zal gebeuren als ik er niet meer ben. 🙂