Ik vraag af of het vroeger ook zo was, dat de pers zo angstvallig neutraal bleef.

Dat alles een A- en een B-kant heeft, dat als er een item is over de heropkomst van pakweg dodelijke mazelen, er altijd enerzijds iemand aan het woord komt die zegt waar vaccins voor dienen en dat het erg is dat er mensen hun kinderen niet meer inenten, en anderzijds iemand die de anti-vaccinpositie mag articuleren.

En dat er ook angstvallig géén opinie gegeven wordt?

Neem nu dit voorval: Filip Van Laenen, één van die eeuwige rechtige gasten op het internet (Brussels Journal, Pallieterke, Sceptr, tralala), postte dit op Twitter:

Iets later ‘verbeterde’ hij zichzelf:

Ik trek mijn tweet volledig terug. Die gast ziet er veel te intelligent uit om ooit voorzitter van de Jong CD&V te worden.

De voorzitter van Jong CD&V waar naar verwezen wordt, is Sammy Mahdi.

En hoe bericht De Standaard daar dan over? Zo, blijkbaar:

De man is “verbolgen”. Het woord roept bij mij meteen connotaties van “och here och god” op, niet van verantwoorde kwaadheid.

En dan gaat het verder met ‘smakeloze tweet’ tussen aanhalingstekens. Omdat de krant niet opiniërend mag zijn! Natuurlijk niet! God verhoede dat De Standaard een oordeel zou uitspreken!

Het zou zo maar eens kunnen dat een journalist een patroon zou kunnen duiden of zo, of dit als méér dan een geïsoleerd voorval zou rapporteren — stel u dat eens voor!