Op avontuur naar Brussel, en verslag

Ik ging vandaag naar Brussel. Ik was er te vroeg, en ik ben dus maar een tijdje blijven zitten in de metro van het Zuidstation.

Als ge daar zo zit te kijken naar een koppel gezellige dikke zwarte madams die één en al code-switching zijn, vraagt ge u toch zwaar af in hoeverre dat hele Brussel Vlaams! nog leeft bij de Vlamingen. En of die Vlamingen van de opiniepolls eigenlijk in recente decennia nog in Brussel zijn geweest.

38649017922_dabc5721a1_o

En dat er eigenlijk ook wel veel veranderd is, in Brussel. Te beginnen met de metro: dat ziet er tegenwoordig verdorie allemaal zo modern uit!

Vanavond moest ik nog een verslag maken van de wijkvergadering van vorige week. Een mens of veertig aanwezig, een ongelooflijke locatie (onze buren van een paar huizen verder, echt een machtig huis), een al met al aangename discussie over dingen die echt wel belangrijk zijn: zeer voor herhaling vatbaar.

Onze (zeer kleine) wijk is redelijk zwaar in verbouwing: er kwamen al een paar woonblokken bij, er is het circulatieplan en een bijkomende eenrichting op één van de twee manieren om de wijk te verlaten, er komt een woonerf erbij, het park zal helemaal heraangelegd worden — ruim genoeg redenen om nog eens met alle geïnteresseerde bewoners samen te zitten, en te kijken hoe het nu net zat met die informatie en inspraak.

 

Één reactie op “Op avontuur naar Brussel, en verslag”

  1. Hangt er maar vanaf waar in Brussel, i.e. in welke wijken. Waar ik woon neemt het aantal Nederlandstaligen in ieder geval toe, voornamelijk (indien zelfs niet exclusief) door het Nederlandstalig onderwijs. Als Brussel inderdaad het cement is dat België samenhoudt, kan het maar beter zo tweetalig mogelijk zijn (en voor mijn part ook drie- of viertalig). Bovendien leidt tweetaligheid tot (veel) meer jobkansen voor het leger werkloze jongeren dat in Brussel woont.

Reacties zijn gesloten.