Vanmorgen was raar. Ik werd om 6u38 wakker, ik was er zeker van dat het zaterdag was, en dus draaide ik mij eens om en sliep ik gewoon verder.

En toen begon mijn uurwerk te trillen omdat het 7u30 was geworden, en bedacht ik plots dat het helemaal geen zaterdag was en dat ik een trein te halen had om 7u47.

Ik was om 7u41 aan het station, aangeschoven in de lijn om een stokbrood te kopen — het was 7u46 toen ik betaalde — en uiteindelijk de trein comfortabel gehaald.

Maar het bleef wel raar, want ik had de hele dag zo’n vreemd gevoel van zaterdag. Dat niet geholpen werd door allemaal vergaderingen na mekaar, die over en door de middag liepen zodat ik mijn stokbrood pas om twee uur in plaats van om half één heb opgegeten.

En dan was het helemaal om zeep: niet alleen zaterdaggevoel maar ook nog eens combinatie van late namiddag- en net-middag-gevoel, samen met eindeweek en drukke niet-vrijdag.

Afijn. Nu is het weekend. ’t Is altijd dat.