Het was één van die dagen.

Ik ging thuis werken omdat er tussendoor vanalles te doen was:

• ’s Morgens vroeg naar het Administratief Centrum mijn nieuwe identiteitskaart gaan halen. (De kaart had maanden geleden al moeten afgehaald geworden geweest zijn, maar bij bPoowst hadden ze de brief met mijn PIN en mijn PUK ergens mislegd, waardoor ik bij FOD BZ een nieuwe moest vragen wat drie weken kon duren en dat ik die dan moest komen halen aan het Administratief Centrum).
• Als ik daar toch was: geprobeerd een pasfoto te maken in het pasfotokot, wegens dat ik ’s namiddags een paspoort moest gaan bestellen. Acht pogingen later een vel met volgens de biometrische scan een foute foto — te veel blink op mijn voorhoofd, mond zogezegd open, zogezegd te dicht bij de camera: ze gaan niet zo goed om met mensen zonder haar en baard, vind ik.
• Ik sta aan het loket, bright and early, pak mijn identiteitskaart in de linkerbinnenzak van mijn vest… euh, hang on. Geen id-kaart. Ik moet niet zoeken ergens elders: als ze daar niet zit, zit ze nergens (rechterbinnenzak bevat mijn doekje voor bril, mijn badge voor Eurocontrol en mijn vervangplastiekenbuis voor de loodgieterij, rechterbuitenzak bevat mijn leesboek, linkerbuitenzak bevat mijn kopfoon, borstzak bevat mijn telefoon). En thuis haal ik mijn kaart er ook nooit uit dus, begon ik al te denken aan aangifte van verlies… tot, ha! Sandra heeft mijn kaart meegenomen om een aangetekende brief af te halen die voor ons twee bedoeld was.
• Ik dus bellen naar Sandra die mijn kaart nog in haar portefeuille zitten had, rap naar haar werk en terug gereden, vijf minuten later had ik mijn nieuwe kaart.
• Terloops aan het loket gevraagd of die foto’s misschien toch niet goed waren? Neen dus, naar de fotograaf in het shoppingcenter gestuurd.
• Die nog dicht was op dat uur.
• Naar huis om te werken.
• Ik dus terug tijdens de middagpauze om foto’s te nemen. Tien euro kwijt en maar dus echt schijte lelijke foto’s.
• Terug naar huis om te werken.
• Afspraak om 16u40 bij de dienst paspoorten. Toch maar eens geprobeerd om degelijk-achtige foto’s te maken in het fotokot — ik zweer het u, ’t is te stom om los te lopen maar ik heb zeker tien minuten gezocht naar fond de teint en poeder om mat te maken thuis, dat is niet gelukt en ik ben met een zak bloem aangezet om het blinken tegen te gaan.
• Uiteindelijk was de bloem niet nodig en ben ik bij mijn voorlaatste poging er in geslaagd om een voor het biometrische algoritme aanvaardbaar petret te trekken.

• Een kwartier moeten wachten bij de dienst Paspoortaanvragen, onder meer omdat de mevrouw vóór mij het niet met zichzelf eens kon raken welke foto’s ze wou: de lelijke die ze had, of de lelijke die ze dan uiteindelijk bij is gaan pakken in het fotokot terwijl meneer haar vent aan het loket bleef staan. Ze zeggen het dus letterlijk in de oproepingsbrief en -mail hé: maak uw foto’s vóór ge aan het loket komt!
• Foto’s afgegeven, oud paspoort (was niet nodig), nieuwe identiteitskaart, vingers afgedrukt, handtekening gezet, 87 euri betaald, afspraak volgende week donderdag om het ding af te komen halen.
• Naar huis gegaan, wat verder gewerkt.
• Préparé gemaakt, gegeten op het plankier op straat.
• Afspraak op café.
• Terug naar huis, nog wat gewerkt. Beetje gevloekt dat Men Mij Niet Vroeger Gecontacteerd Had Dan Wanneer Het Eigenlijk Al Te Laat Was, maar bon, à l’impossible nul est tenu en we zullen het morgen wel in orde krijgen allemaal.
• En nu in mijn nest kruipen. Het is nog net vóór middernacht hoezee!