Dit is zó een ongelooflijk nummer.

Ik weet ook wel dat de meeste mensen er een lofuiting aan Amerika in zien, en dat is het uiteraard ook (“everywhere around the world, they’re coming to America — everytime that flag’s unfurled, they’re coming to America”).

Maar het punt van het nummer zit voor mij in het begin:

We’ve been traveling far
Without a home but not without a star
Only want to be free
We huddle close
Hang on to a dream

On the boats and on the planes
Never looking back again

Home, don’t it seem so far away
Oh, we’re traveling light today
In the eye of the storm

Home, to a new and a shiny place
Make our bed, and we’ll say our grace
Freedom’s light burning warm

Dat is de essentie. Mensen die naar een nieuwe thuis moéten, omdat ze er nu geen meer hebben. En of dat nieuw thuis Amerika of pakweg hier is: het van een nachtmerrie naar een verhoopte droom gaan.

En het zou ons allemaal kunnen overkomen, dat we moeten vluchten.

Ik moest er aan denken, want ik zag dit in de krant:

Twaalfduizend mensen zitten daar in de miserie. Wij zijn in Europa met honderden miljoenen. België is bereid twaalf kinderen op te vangen. Ik kan niet anders dan mijn hoofd schudden.

En dan de commentaren. “Terug naar eigen sturen a.u.b.” zegt Erwin De Meyer. “Goe bezig, eerst de kinderen en dan de andere 30 familieleden per kind om de reden van gezinshereniging” zegt Kristoff Mignon. “De Oosteuropese landen hebben de opinie van het volk beter begrepen en nemen GEEn vluchtelingen op !” weet Christophe Heyndrickx. “Dat zijn er dan 12 te veel waar wij langer kunnen voor werken. Hier is armoede en mensen genoeg.” vindt Maria Wijnants. Natascha Van den Broeck vraag “Euh, hebben we geld teveel?” Erwin Veltjen opinieert: “weer 12 winnaars van ‘win for live’ zonder ticket te moeten kopen wij zullen wel bijdragen aan de fratsen van de regering”.

Ik moet mezelf blijven voorhouden dat die mensen niet boosaardig zijn maar slecht geïnformeerd, beïnvloed en bang. Maar ik heb het er wel moeilijk mee.

Wij zijn Europa. Wij zijn niet Amerika, maar we zijn wel het ‘America’ van het nummer van Neil Diamond. Of dat zouden we tenminste moeten zijn.

Één reactie op “Amerika, maar niet echt Amerika”

Reacties zijn gesloten.