Het was nog eens quiz. Online, zonder presentatie, gewoon in groep vragen beantwoorden. Ik weet niet goed waarom, maar er zaten een hele reeks vragen bij waar ik om verschillende redenen het antwoord van wist. Zeer vreemd.

De allereerste opvolger van Dzjengis Khan: ik dacht meteen te weten dat het Ögedei was, maar die bleek in de vraag te staan. Hard nagedacht en ik kwam er op: Tolui. En de allerenigste reden dat ik dat wist, was omdat ik met veel plezier Stephenson en Bear’s Mongoliad gelezen. had.

De naam van een werk van Malevich (Suprematistische compositie) wist ik alleen maar omdat ik er een dik boek van liggen heb, en dat ik heel heel lang (nog altijd eigenlijk) onze masssieve tuinmuur graag had geschilderd gezien in een suprematistisch- of constructivistisch-geïnspireerd werd.

De naam van de afgrijselijk slechte zwemmer uit Equatoriaal Guinea, Eric Moussambani, was helemaal top of mind omdat Youtube mij om de één of andere reden blijft Olympische verhalen aanraden en ik vorige week nog deze gezien had:

Ik wist alleen maar wat Nazaré was omdat ik zo onder de indruk was van de foto van Maya Gabeira in het foto-overzicht van 2020 in de New York Times, en doorgeklikt had naar het artikel.

De tuinman en de dood is mij altijd bijgebleven omdat ik thuiskwam van op school en bleek dat mijn boek met bloemlezing van literatuur, Zuid en Noord, precies hetzelfde boek was dat mijn grootvader (°1907) ook op school had. En dat er dingen in stonden die hij ook daarin had gelezen — onder meer Hete pootjes en dus De ook de tuinman en de dood.

Serieus. Nutteloze kennis, en hoe ze soms opgehoopt geraakt.