Ik was al helemaal vergeten waarom ik dit op de lijst had gezet, maar het werd al van de eerste pagina’s meteen duidelijk — aangeraden door Goodreads om wellicht dezelfde redenen als ik de Lunar Chronicles aangeraden werd: een hervertelling van een sprookje.

Duizend en één nacht, in dit geval. Khalid, de kalief van het machtige Khorasan is achttien jaar oud, en elke nacht trouwt hij met een nieuwe bruid, die hij de volgende ochtend laat wurgen.

Shahrzad’s beste vriendin was één van die bruiden, en ze is vastbesloten haar dood te wreken. Ze vrijwilligert zichzelf om te trouwen met Khalid. Zo gezegd, zo gedaan: ze raken getrouwd.

Normaal gezien ziet Khalid zijn bruid niet meer na de huwelijksceremonie, maar deze keer komt hij naar haar kamer. Waar hij haar met een totaal gebrek aan passie verkracht, en ze hem dan een verhaal vertelt. Tot aan het ochtendgloren, wanneer ze normaal gezien zou gewurgd worden — maar de kalief is te benieuwd naar het vervolg van het verhaal, laat ze leven, en komt de volgende nacht weer naar haar kamer. Waar hij ze weer verkracht, en zij weer een verhaal vertelt met een cliffhanger.

Bon, even pauze.

Shahrzad is net zestien geworden. Twee verkrachtingen op rij door het monster dat behalve haar beste vriendin ook nog tientallen andere jonge meisjes vermoord heeft. En dit is hoe ze over hem spreekt met haar dienstmaagd als ze hem in de verte ziet in de loop van de derde dag:

When Shahrzad looked down, she was dismayed by the instant tightening sensation in her chest. She knitted her brow and pressed her lips into a line. The caliph’s shoulders were tan and lean; each of the muscles in his trim torso shone, defined and well articulated in the afternoon sun. Despina sighed. “Despite everything, I have to admit I’ve always found him quite handsome. Such a shame.” Again, Shahrzad felt the strange reaction spike within her core. “Yes. It is a shame,” she spat.

Ik ga niet rap het woord “problematisch” in de mond nemen, maar ik was het op een haar na aan het overwegen. Een paar pagina’s verder articuleert ze zelf het probleem een beetje, maar toch:

He toyed with a smile. An invitation. But the yoke of betrayal hung about her, weighing on her every action. Shaming her for even considering a moment in his arms, and insisting she not succumb once more to the wishes of a fickle heart. How can I desire him? After he killed Shiva? After he killed so many young girls, without explanation?

Ik vond het een beetje raar.

Ondanks het begin, komt het allemaal op zijn plooien. Het is niét zoals in het originele verhaal van Duizend en Eén Nacht, dat de koning zo kwaad is over het overspel van zijn vrouw dat hij beslist dat alle vrouwen zo zijn en dat hij dus trouwt met maagden die hij meteen laat executeren zodat ze hem niet ontrouw kunnen zijn.

In The Wrath & The Dawn heeft de kalief een reden om te doen wat hij doet. En is het ergens verdedigbaar dat Shahrzad en Khalid stekeverliefd worden op mekaar.

Absoluut niet helemaal verdedigbaar, en absoluut totaal onverdedigbaar dat ze na anderhalve dag al helemaal smelt voor hem, en dat hij blijft weigeren haar welke uitleg dan ook te geven, en dat ze zelfs geen poging onderneemt om door te vragen of iets van actie te ondernemen.

Maar bon. Alles geraakt uitgelegd. En het is serieus romantisch en al.