“Read Sum and be amazed”, maant de omslag mij aan.
“Read Sum and go meh“, vrees ik.
Het concept: veertig korte korte verhaaltjes van wat er gebeurt nadat we dood gaan. Hier en daar zit er eentje tussen dat wel iets heeft. Het eerste verhaal bijvoorbeeld, waarbij na de dood alle gelijkaardige gebeurtenissen na elkaar herbeleefd worden: twee maanden lang naar de voordeur van uw huis stappen, zeven maanden seks, dertig jaar slapen zonder wakker te worden, vijf maand bladeren door een tijdschrift op het toilet, etc. etc.
Maar na een verhaal of vijf zes had ik de indruk dat het vooral heel veel herhaling was. Zeer veel judeochristelijke God, een paar keer Wizard of Oz, een stuk of vijf zes keer dat mensen eigenlijk een soort tandwielen in een machine zijn (of substraat voor micro-organismen, of simulatie-achtige computers), een keer of drie dat blijkt dat het leven maar een soort vakantie is, etc. etc.
Dat is twee keer “etc. etc.” in één tekst, en laat dat nu precies het gevoel zijn dat ik had toen ik ergens in de helft zat. Het bleef maar voortslepen, met kleine variaties op een aantal thema’s.
Misschien een goed boek om af en toe eens een verhaaltje van tegen te komen, maar zo na elkaar gelezen is de spoeling echt wel te dun, en hoe uitstekend David “Neuroscientist, Author, Technologist, Entrepreneur — His research encompasses brain plasticity, sensory substitution, time perception, synesthesia, and the intersection of brain science with the legal system” Eagleman wel in zijn andere beslommeringen mag zijn: een boeiend boek schrijven, daar moet hij nog veel boterhammen voor eten.