Hoboy hoboy hoboy. Ik heb net een schier eindeloos aantal objectief niet zo goede boeken gelezen: de 11 (elf!!) boeken van Marjorie M. Liu’s Dirk & Steele-reeks en ik kijk er zó naar uit om weer degelijke dingen te kunnen lezen.

A Little Hatred begint met een vrouwelijk personage in hoofdstuk één: Rikke, dochter van een Named Man uit het Noorden. Zijn is grappig en moedig en heeft iets van toverkrachten. In het tweede hoofdstuk zien we een mannelijk personage. Hij is knap en gespierd en moedig, en deels opgevoed in het Noorden maar nu aan een inval bezig. Dirk & Steele had mij dus geconditioneerd dat ze against all odds hopeloos stapelverliefd op mekaar zullen raken, spannende avonturen zullen beleven, veel seks zullen hebben terwijl we ondertussen ook nog wat bijleren over de allesomvattende backstory, en dat ze op het einde van het boek gaan trouwen en voor eeuwig bij elkaar blijven.

Spoiler: ze hébben inderdaad wilde seks. En ze zijn arguably verliefd op mekaar: ze kennen elkaar eigenlijk al van toen ze klein waren.

Maar daar stopt de gelijkenis met Dirk & Steele, want dit is Joe Abercrombie, en Joe Abercrombie schrijft adembenemend goede boeken, met échte personages in een échte wereld, waar weinig of niets zo eenvoudig is als het lijkt in boeken als Dirk & Steele, en waar het end zelden of nooit echt happy is, en eigenlijk ook meestal niet eens een end.

A Little Hatred is het eerste deel van een trilogie in de First Law-wereld. First Law is misschien nog wel het best te omschrijven als enorm realistische en onglamoureuze Swords & Sorcery. Tussen ontroerend en grappig en schrijnend en spannend, en altijd buitengewoon goed geschreven.

Dit is niet anders. Het verhaal speelt zich ongeveer een generatie na het vorige First Law-boek af, en Abecrombie doet wat ik bijna alleen Terry Pratchett heb weten doen: een fantasy-wereld in de industriële revolutie hijsen.

Met heerlijke personages opnieuw. En spannend. En grappig. En schrijnend. En zó goed.

Ongelooflijk aangeraden. De vorige First Law-boeken lezen is hoedanook aangeraden, maar niet nodig om hiermee mee te zijn.