Stapels en stapels en stapels vijfsterrenreviews op Goodreads. ’t Is niet moeilijk te raden waarom: het verhaal van de bruiden van Dracula, verteld door één van die bruiden, zou op zich al iets helemaal in het wielhuis van de gemiddelde jonge reviewer daar geweest zijn. Voeg daar dan aan toe dat de bruiden ook op elkaar verliefd zijn, én dat er ook een jongen tussen zit, en we hebben een soort smorgasbord van al waar de gemiddelde Goodreadsreviewer lijkt op te kicken: polyamorie, letterlijk zowel de L als de G als de B als de Q van lgtbq (geen T in dit boek, wellicht een minpuntje voor sommigen).

Ik vond het een degelijk boek zonder veel meer. De vertelster, Constanta, wordt na een raid op haar middeleeuws boerenhol ergens in Roemenië waar ze voor dood achtergelaten werd, een vampier gemaakt door Dracula. Ze spendeert een paar eeuwen met hem als zijn vrouw. Dan haalt hij er een tweede vrouw bij, aristocratisch, in communicatie met de halve wereld. Ze spenderen een paar eeuwen samen als drietal. Dan haalt hij er in de nadagen van de Russische Revolutie een arme acteur uit Sint-Petersburg bij.

Hoe meer tijd er voorbij gaat, hoe meer het knaagt bij Constanta: blijkt dat zij uiteraard niet de eerste was, dat Dracula al ontelbaar veel eeuwen voor haar leefde en dus ook stapels andere bruiden versleten heeft.

Het is al van in het begin duidelijk hoe het zal aflopen, dus enorm veel spanningsboog zit er niet meteen in:

I never dreamed it would end like this, my lord: your blood splashing hot flecks onto my nightgown and pouring in rivulets onto our bedchamber floor. But creatures like us live a long time. There is no horror left in this world that can surprise me. Eventually, even your death becomes its own sort of inevitability.

Maar het had wel iets. Ik zou eigenlijk wel willen weten hoe het verder gaat met Constance, of ze andere vampieren behalve haar twee collega’s tegenkomt, en hoe ze nu en in de toekomst zou leven.

Ik denk niet dat er een vervolg zal komen, maar ’t zou wel wijs zijn. Want in dit boek was het allemaal iets te vanzelfsprekend: Dracula zorgde voor alles, en de drie “bruiden” zweefden zowat door het leven, terend op zijn weliswaar slinkend fortuin.