Vier en een half jaar geleden veranderde ik van werk, en aangezien ik van mijn vorig werk een bedrijfswagen had, en we allerlei kinderen naar allerlei plaatsen moesten voeren, en boodschappen doen, en allerlei, moesten we een nieuwe auto kopen.

Het internet liet mij weten dat ik precies vier jaar geleden deze foto trok van onze toen net toegekomen splinternieuwe auto:

We hebben wat over en weer over gediscussieerd en gedacht over de aankoopformule, en het is uiteindelijk iets geworden waarbij we een deel van het totale bedrag lenen, en dan na vier jaar de optie hadden om hetzij het niet-geleende bedrag te betalen, hetzij de auto in perfecte staat terug te geven aan de garage en dan het tweede deel gewoon niet te moeten betalen.

De hoofdreden dat we die auto nodig hadden, is eigenlijk weggevallen: onze jongste zoon naar en van voetbalwedstrijden brengen. Het gevolg daarvan is dat die auto soms weken aan een stuk niets staat te doen — behalve wanneer onze oudste dochter hem gebruikt, voor scoutsdingen.

En dus zeggen we nu al een tijd dat we die auto gewoon gaan teruggeven aan de garage. En dan zonder auto door het leven gaan. Er zijn genoeg autodeeldingen op wandelafstand van ons, als we dan toch eens een auto zouden nodig hebben.

Het enige waar we nog niet helemaal uit zijn, is vakanties. We zijn van plan om een week of twee drie naar Frankrijk te gaan deze zomer en daar dan rond te rijden, en ik heb zo het gevoel dat dat redelijk veel geld kost om daar speciaal een auto voor te huren:

Nu, ‘t is niet onoverkomelijk natuurlijk.

De vraag waar we nu voor staan is: auto wegdoen en soms sukkelen om een auto te huren, of auto houden, de facto vooral gebruikt door oudste dochter en dan misschien met iets als Dégage of zo delen.

Pff.

Later eens nadenken. En eerst een afspraak met de garage om te zien onder welke voorwaarden ze de auto terugnemen.