Het was zeer vroeg, maar het was doenbaar want ik had nieuwe handschoenen en een goed boek in de oren.

Er was inderdaad praktisch niets veranderd, in Brussel. Het was ook fijn om oude collega’s nog eens te zien.

Het terugkeren was helaas wat minder: toekomen in Gent in de striemende, ijzig koude regen, daar moeten doorfietsen zonder regenboerka, en helemaal uitgeregend thuisgekomen. ’t Was gelijk dat het harde ijspegels regende; het enige dat niet pijn deed en niet doorweekt was tegen dat ik thuis was, waren mijn handen die in de nieuwe handschoenen zaten. Toen ik mijn schoenen uitdeed, kwam er een plas water uit. Bah.

En ’t was bovendien ook nog gevaarlijk: donker op het middaguur, mijn bril volledig nat en dan ook nog eens bedoomd, om de zoveel meter stoppen om bril te kuisen, remmen die het niet deden met de nattigheid, enfin: niet wijs.