Het was dit jaar een jaar van ikweethetnietecht. De officiële cijfers zijn nog niet binnen omdat het jaar nog niet gedaan is, maar ik heb dit jaar praktisch geen boeken gelezen, en ook niet echt overdreven veel series of films gezien.

Voor 2024 is het plan om boeken te lezen. Niet zoals dit jaar vooral in audiobook (aan één boek per twee maand of zo, als het al zoveel was), maar gewoon gelijk normale mensen op een ebookleesdink.

Natuurlijk dat ik nog altijd een hele resem boeken te lezen op een boekentelezenlijst heb staan, maar ik dacht toch te beginnen met boeken die ik nog niet op die lijst had staan.

Ik heb het eerste boek alvast moeten kopen bij bol.com wegens dat het niet te vinden was bij Amazon: I Who Have Never Known Men. Het stond ergens in een lijst van “50 beste SF-boeken ooit” waar ik zo ongeveer alle andere van gelezen had. De tweeregelsamenvatting klonk als postapokalyptisch en een groep vrouwen zoals in Mad Max: Fury Road. Toen ik het opzocht klonk de naam van de auteur, Jacqueline Harpman, alsof het misschien wel een vertaling zou kunnen zijn, en jazeker: Moi qui n’ai pas connu les hommes is het origineel uit 1995 en het is zowaar van een sciencefictionschrijfster uit België.

Een ander boek dat ik tegenkwam op een “beste SF Van 2023” was Translation State van Ann Leckie. Ik heb van haar de Imperial Radch-trilogie gelezen (Ancillary Justice/Sword/Mercy), waar ik mij niet veel meer van herinner behalve dat ik het met veel plezier gelezen heb en dat ik absoluut wou wachten tot het derde deel uit was voor ik eraan begon — en nu blijkt dat het gelijk bij Douglas Adams een increasingly inaccurately named trilogy is, want Translation State is begot deel vijf van Imperial Radch, en dat deel vier, Provenance, al van 2017 uit is. (Ik ben er nog niet uit of ik de drie eerste herlees of niet.)

Daarna wordt het de Final Architecture-trilogie. Ik heb recentachtig een reeks andere boeken van Adrian Tchaikovsky gelezen die ik leutig vond, dit is space opera met dacht ik een bijna uitgestorven mensheid, hey, what’s not to like?

Misschien lees ik ook wel One Day All This Will be Yours van Tchaikovsky, dat was iets met tijdreizen dat al een tijd op mijn to do stong.

En dan misschien wat fantasy, dacht ik. Ken Liu’s Dandelion Dynasty klinkt intrigerend: een hervertelling van de oorsprong van de Han-dynastie met steampunkachtige dink.

Of misschien wel Christelle Dabos’ La Passe-Miroir, vier boekeken franse YA fantasy.

Of misschien wel nog iets anders.