De situatie: ik wou komisch snel het restaurant verlaten. Ik doe de deur open en zet met mijn rechterbeen een grote stap. De onderkant van de deur blijkt een centimeter of twintig boven de grond te zijn. Ik vlieg met een redelijke snelheid door de lucht en land op mijn knie, en dan op mijn elleboog, en dan (een beetje) op mijn hoofd.

Plat op mijn buik. Ik ben al kermend naar huis gefietst vóór ik mijn been niet meer kon plooien.

Er heeft heel de nacht een ijspak op mijn knie gelegen, maar het heeft niet echt veel geholpen: mijn knie is gelijk drie keer zo groot als mijn andere knie.

Ah well. Te hopen dat mijn knie morgen weer kan plooien dat ik op de velo kan zitten en naar mijn werk geraken.