Auteur: Michel Vuijlsteke

Het was al geleden van begin september dat ik mijn laptop van het werk nog eens gebruikt had: ik was eerst op vakantie, en dan heb ik thuisgewerkt op mijn desktop wegens knie kapot, en dan was het weer vakantie. Ik was in december één keer op het werk geweest, maar behalve dat was het…

Het werk begint weer voor ’t echt, en dus tijd voor goede voornemens. Ik ga dit jaar: Dit wordt dus het Leitmotiv: I got a feelin’ that you could be feelin’A whole lot better than you feel todayYou say you got a problemWell, that’s no problemIt’s super easy not to feel that way When you…

Zo ziet de toekomst van 2025 er voorlopig uit: Geen idee waar ik die vakantiedagen dit jaar ga inplannen. Stuk hier en daar, stuk in de zomer, stuk op het einde van het jaar, vermoed ik. In maanden tot pensioen ziet dat er zo uit: Als ik die laatste 16 maand niet doe, krijg ik…

Het is een slecht jaar geweest voor series en voor films, in de zin van niet veel geweest. Meer dan boeken, maar dat is niet moeilijk: ik heb ongelooflijk weinig boeken gelezen in 2024. De motivatie voor om het even wat was eigenlijk meestal zeer ver te zoeken, en uitzonken met Youtube of Tiktok was…

Christopher Plummer in een schlockserie over een vliegtuigramp en gedoe. Allemaal goed en wel, maar ’t is al vanaf minuut één duidelijk dat Plummer’s karakter helemaal verweven zit in het plot. Serieus zo een serie waar al vanaf aflevering twee duidelijk is dat het allemaal op niet wreed veel gaat trekken. Maar een mens blijft…

We waren met dertien: wij met zes, en dan nog zeven vrienden en vriendinnen van de kinders. Het was lasagne en moussaka, telkens in vlees en vegetarische variant. We hadden veel te veel te veel, de diepvries zit vol. En ik wil volgend jaar écht ouderjaarsavondeten. ’t Is allemaal gemakkelijk en wel, dingen die gewoon…

’t Is gedaan. Hoe was 2024? Het was bwof. Wat ik er mij vooral van herinner, is dat ik een paar maand thuis heb gezeten met een kapotte knie. De rest weet ik niet zo goed meer. Op het werk was het vanalles, met evoluties op het einde van het jaar die pas volgend jaar…

We zijn gaan kijken naar Xander De Rycke’s eindejaarsding in Antwerpen. Ik vond het wel goed. Dat wil zeggen dat ik het niet uitstekend vond, en eigenlijk ook niet echt goed. Niet slecht, daar absoluut niet van, maar het kon beter. Vakmanschap, hard aan gewerkt, degelijk, maar niet wat ik ervan had gehoopt. De review…

Grr, ’t is altijd iets. Als ik naar Netflix kijk, dat tegenwoordig een nauwelijks verklede browserapp geworden is, crasht van tijd tot tijd mijn grafische kaart. Niet altijd, absoluut niet, maar soms wel — als mijn computer een week of twee aan heeft gestaan, er allerlei dingen op gedraaid hebben, en dat ik nu naar…

De week tussen Kerstdag en nieuwjaar is altijd zo’n soort verloren week, van “waar gaat de tijd naartoe?” — maar ik heb dat al een hele tijd met eigenlijk alle weken. Waar gaat de tijd naartoe? Ben ik echt al zo lang op vakantie? Is het echt nog maar zo weinig dagen voor de vakantie…