Vettige Flash. Gebruiksvriendelijk, ho maar. Wel proper. Dat wel.

Ik heb pijn (aan mijn hart denk ik) als ik inadem. Geen goed nieuws.

Bianca is door zes van de elf genomineerd. Met vier stemmen: Wino. En met ook vier stemmen: Heidi.

Bert blijft bij Hanz en Wino, omdat hij volgens zijn gevoel meent dat die twee hem minder liggen dan de rest van de mensen. Hij gunt BB de illusie van de macht niet meer. Voilà. Hij heeft die twee al van het begin genomineerd, niet met slechte bedoelingen, maar het is net iets minder close dan de rest.

Filip geeft Bianca op voor vertrek. Omdat ze het deze week te grof gemaakt heeft. Met Ester dus. En Sabrina, haar paniekreacties irriteren hem.

Kelly nomineert Filip, omdat hij denkt dat die het slimst is en te goed uitkijkt. En ook nog Hanz. Omdat die samen met Filip zou gaan zoeken.

Davy neemt weer dezelfde als vorige keer. Hij hoopt dat ze niet genomineerd worden, maar ja. Bert dus. Maar hij weet niet echt waarom. Omdat hij het minst bij hem ligt. En behalve Bert ook nog Heidi. Al heeft ze hem gezegd dat ze hem nooit zou nomineren.

Wino pakt Bianca, omdat hij die vorige week ook genomineerd heeft. En omdat hij nomineert op vermoedens van “wie heeft Hanz op de muur geschreven”. En Heidi. Omdat ze over haar toeren gedraaid was na een woordenwisseling na de exit van Jolie.

Peter ziet het niet zitten om te nomineren. Hij pakt Wino, omdat hij na de proef met de blinddoeken, als het daar een stal was, zich zat gedronken heeft en gewoon gaan slapen is. En Bianca. Omdat hij gehoord heeft wat er gebeurd is met haar en Ester.

Hanz neemt Bianca, omdat ze soms wat raar overkomt in sommige situaties. En voor onnodige stress zorgt. En Heidi, zoals vorige keer, omdat ze bij de opdrachten veel te pietje-precies was en heelder scènes maakte.

Voorlopig Wino, Davy, Bianca en Ester genomineerd.

Nieuwe nominaties. Die goele van een Sabrina valt weer uit de lucht.

Sabrina nomineert Wino, omdat ze er geen plezier meer mee heeft: hij drinkt constant en dan gaat hij slapen. En als de andere gaan slapen staat hij op om weer te drinken. Daarnaast nomineert ze Ester. Voor de derde keer. Ze kan er nu terug goed mee overweg, maar in het begin zijn er teveel dingen gebeurd waarvan ze dacht “dat kan nie”, en ze blijft dus bij haar eerste gedacht.

En ook Anick valt uit de lucht. Ze vindt het “foute boel”. Eigenlijk fantastisch, dat ze nu zonder afspraken of niets moeten spreken. Enfin, ze nomineert Davy. Ze kan er wel heel goed mee overweg, maar soms wordt hij wat kwaad. En daarnaast Heidi, of neen, dat mag niet, want ze schiet er te goed mee op. Maar als ze prikkelbaar is kan ze prikkelbaar reageren.

Heidi maakt er geen groot probleem van. Ze blijft Hanz nomineren. Niet dat ze weet waarom, maar ze blijft gewoon bij haar nominatie. Omdat ze het minste contact heeft met hem. En daarnaast Kelly, of neen, Bianca. Omdat ze zich aan kleine dingen ergert. Omdat ze Ester misschien wat te hard aangepakt heeft.

Bianca ligt er gelijk een dweil bij en valt ook uit de lucht. Ze ziet er echt wel slecht uit. Ze nomineert Ester. Omdat het niet goed meer gaat tussen hen. Zeker nu ze haar gedacht gezegd heeft en dat Ester bij iedereen medelijden is gaan wekken. En Wino, omdat hij gisteren op een papiertje dingen had zitten roddelen.

Ester kan het niet veel schelen. Eerst Bianca wegens haar uitspatting van dinsdag. En daarnaast Davy omdat ze met hem het minste echte contact heeft. Pfuh.

This is my new blogchalk:
Belgium, Oost-Vlaanderen, Gent, Waterwijk, Dutch, English, French, Michel, Male, 31-35, reading, watching TV. 🙂

Leve Led Zeppelin.

And next om That’s Amazing: Kangaroo Scrotum Bags.

Ik ben bezig met die offerte, maar ik vraag mij soms af of de hele Backbone/Content Manager-historie te ingewikkeld om uit te leggen is, of of ik die niet goed duidelijk maak of zo, want wat Peter er van gemaakt heeft in zijn versie van de offerte is niet je dat.

Even mijn gedachten ordenen:

• “Backbone” is de naam van het systeem waarin wij werken. Het gaat om een ontwikkeling in ColdFusion, van scope en ambitie een (klein) beetje te vergelijken met Allaire Spectra: Backbone is een platform waarin ontwikkelaars modules kunnen schrijven.
  
  
• Onwtikkelaars moeten daarbij niet telkens het hele wiel opnieuw uitvinden: Backbone biedt hen een aantal basisingrediënten aan, zoals daar onder meer zijn:
  
  
  
  • een overkoepelende boomstructuur
    
  • meertaligheid
    
  • een systeem van objecttypes, objecten, items en categorisatie
    
  • een systeem van gebruikers, gebruikersgroepen en permissies
    
  • een systeem van scheiden van inhoud en presentatie (templates)
    
  
  
• Al deze basisingrediënten zijn aanroepbaar door ontwikkelaars in de vorm van web services. Het maakt hierbij voor de applicatie niet uit of de Backbone aangesproken wordt vanuit de Backbone zelf, vanop een andere website, of vanuit bijvoorbeeld een Windows-programma.
  
  
• “Modules” zijn min of meer afgesloten, min of meer onafhankelijke stukken applicatie die gebruik maken van de ingrediënten aangereikt door de Backbone. Voorbeelden van modules zijn:
  
  
  
  • Content Manager* waarmee een gebruiker de structuur van de website, de inhoud van pagina’s, etc. mee kan beheren
    
  • Template Manager*: een template-parser
    
  • News and Events Manager* om nieuwsitems en een evenementenkalender mee te beheren
    
  • Form Manager om formulieren mee te beheren, automatisch te laten valideren en naar databases te laten schrijven etc.
    
  • User Manager om gebruikers, groepen en permissies mee bij te houden
    
  • Forum Manager waarmee forums (discussiegroepen) kunen mee opgezet en beheerd worden
    
  • Shop Manager om een productcatalogus met e-commercemogelijkheden op een site te zetten
    
  • Poll Manager om polls te organiseren (duh)
    
  • etc. etc. etc. etc. etc. (de modules met een [*] zitten standaard bij de Backbone)
    
  
  
• For the record: Backbone is geschreven in ColdFusion MX, een J2EE-dinges, en draait op Windows en wellicht ook alle andere J2EE platformen als we dat echt zouden moeten doen.

De Backbone is dus een algemeen systeem waarmee websites gemaakt kunnen worden. Daarnaast, omdat wij bij Amercome België beseffen dat het editeren van een complexe website enkel en alleen met een web-interface echt niet handig is, hebben we een Windows-toepassing gemaakt die spreekt met de Backbone: Amercom Content Manager. In de Content Manager kan een beheerder op een gebruiksvriendelijke en snelle manier een aantal taken doen die ook wel zouden kunnen on-line, maar daar veel omslachtiger zijn. De Content Manager bestaat uit een aantal verschillende onderdelen, die nauw met elkaar geïntegreerd zijn:

• Web Editor: een boomstructuur waar de gebruiker knopen aan kan toevoegen, knippen, plakken, verplaatsen, verwijderen, etc. Een knoop in die boom kan één object zijn, of een lijst van objecten:
  
  
  
  • In eerste instantie zal een knoop vaak een gewone “pagina” van de content manager-module zijn: de gebruiker kan die pagina dan ook meteen met een WYSIWYG-editor wijzigen, beelden toevoegen, links intern in de bommstrctuur of naar andere sites toevoegen, etc.
    
  • Ook andere objecten kunen gekoppeld worden aan een knoop: een nieuwsitem, een evenement, een poll, een formulier, …
    
  • Lijsten van objecten (pagina’s, nieuws, produkten, …) kunnen gekoppeld worden aan een knoop in de boom op basis van een categoriseringssysteem (“alle produkten van de ’terracotta’-categorie”, “de vijf meest recente nieuwsitems”, “evenementen die tegelijk in de categogorie ‘klanten’ én de categorie ‘België’ zitten”, …). Gebruikers kunnen zelf een categorisering uitwerken.
    
  
  
• Nieuws- en Eventeditor: gebruikers kunnen met deze editor nieuwsitems en evenementen aanmaken. Ze hoeven ze daarom nog niet te koppelen aan een plaats in de boom: dat kan automatisch gebeuren door de categorisering die zij (of een eindredacteur) aande de aangemaakte items geeft.
  
  
• Template Editor: hier zijn we bijzonder trots op. Templates bepalen hoe iets zal getoond worden op de website. Zo kun je in een template bepalen dat een bepaalde pagina navigatie bovenaan en links heeft, dat de achtegrond blauw is en de letters wit, dat de titel van een evenement in het groot zal staan en net eronder de locatie, met daarna de datum en tijd in het klein.
  Je kan ook bijvoorbeeld zeggen dat een artikellijst voor elk artikel telkens een beeld van het artikel, de naam, de prijs en een knop ‘voeg toe aan boodschappenmand” zal bevatten.
  
  
  
  
  • Templates kunnen gemaakt worden door iedereen die genoeg van HTML afweet. Je hoeft geen programmeur te zijn om bijvoorbeeld het uitzicht van een winkelwagentje te bepalen: al wat je doet is een ontwerp maken, gewoon in Dreamweaver bijvoorbeeld, en ervoor zorgen dat het resultaat XHTML-compliant is.
    
    
  • Eens je het ontwerp hebt, moet je twee dingen doen:
    
    
    
    1. Dingen die dynamisch zullen gegenereerd worden (bijvoorbeeld de titel van de pagina, de navigatie, de plaats waar de tekst van de pagina zal komen, …) vervang je door een Content Manager-code (de titel wordt bijvoorbeeld <mws-title/> in plaats van <title>Titel</title>)
       
    2. Dingen waarvan de ontwerper beslist dat een gebruiker ze mag wijzigen, moeten aangeduid worden. Stel dat ergens een tabel staat waarvan de achtergrondkleur van gewijzigd worden, dan zet je in plaats van <table> iets als  <mws-table modify=”bgcolor”>, als je als ontwerper bijvoorbeeld een beeldje in het template wijzigbaar wilt laten maken, zet je <mws-image/> in plaats van <img>.
       
    
    
  • En eens dat gedaan is, kan je van de template een pakketje maken en installeren met behulp van de Backbone, en de volgende keer dat een gebruiker via de Content Manager met de Backbone “spreekt” krijgt hij die template erbij.
    
    
  • De gebruiker krijgt in de Template editor een preview van de template te zien, exact zoals hij op de website eruit zal zien. Als hij op een wijzigbaar element klikt, of zo’n element kiest uit de drop-down, kan hij, naargelang de instellingen van de template, meer of minder wijzigen: elementen kunnen veranderd worden in voorgrondkleur, achtergrondkleur, lettertype, lettergrootte, afbeelding, tekst, vet of schuingedrukt, eventueel zelfs zichtbaar of onzichtbaar gemaakt worden
    
  
  
• Artikeleditor: laat de gebruiker toe om artikelen  te beheren (naam, prijzen, voorraad, beschrijving(en), afbeelding, verpakkingswijze, … tot vrije velden toe). De artikelen zelf zitten in een artikelgroepenboom, en kunnen eventueel uit een extern pakket komen.
  
  
• Orderbeheer: als op de website orders mogelijk zijn, kan dat op twee manieren gebeuren:
  
  
  
  
  • Business-to-Consumer (B2C): klanten vullen op de website een boodschappenmandje, geven hun gegevens in, en rekenen meteen on-line af via kredietkaartbetaling. In het orderbeheer van de Content Manager ziet de beheerder een overzicht van de geplaatste orders.
    
    
  • Business-to-Business (B2B): klanten vullen op de website een boodschappenmandje, geven hun gegevens in (of als ze al bekend zijn: hun naam en paswoord), en de order wordt in de Content Manager ingelezen. Daar kan de order automatisch afgehandeld worden, of kan hij nog manueel nagekeken worden en gefiatteerd worden vooraleer eventueel naar een boekhoudprogramma voor verdere verwerking gestuurd te worden.
    
  
  
• Rapportering: als op de website zaken aanwezig zijn die feedback genereren (formulieren, polls, quizzen, …), dan komt de ingevulde inhoud daarvan in de rapporteringsmodule van de Content Manager terecht. Van daaruit kan de beheerder rechtstreeks outputten naar bvb. Excel voor mailings en dergelijke.

En dan moet ik nog iets zeggen over syndicatie, over XML, over beveiliging, over workflows, userbeheer en goedkeuringen, over referenties, en ik vergeet wellicht nog dingen.

Het blijft grappig: Dubyaspeak.

And so, in my State of the — my State of the Union — or state — my speech to the nation, whatever you want to call it, speech to the nation — I asked Americans to give 4,000 years — 4,000 hours over the next — the rest of your life — of service to America.
— The medicine seems to be wearing off, Bridgeport, Connecticut, Apr. 9, 2002

[Saddam Hussein is] a man who invaded two countries twice — two countries, once each time.
— Washington, D.C., Sep. 25, 2002

And we’re making progress. It’s hard to tell whether we’re making progress or not, but we are.
— Trenton, New Jersey, Sep. 23, 2002

I had my first ‘scope’, as we say in the business, I think maybe five or six years ago. They discovered polyps for the first time.
— Dubya seeming to indicate heretofore unknown expertise in proctology, White House, June 28, 2002

DUBYA: I want to thank and welcome Geno Auriuma. Is that right?
MR. AURIEMMA: Auriemma.
DUBYA: Auriemma. Okay, fine. I’ve never been too good in English. But he’s a heck of a coach, however he says his name.
— Or however Dubya says his name, interaction with U-Conn. women’s basketball coach Geno Auriemma, in remarks to NCAA men and women sports champions, White House, May 21, 2002

Which Flame Warrior are you?

Boe! Valsspelers!

At the height of the summer, as talk of invading Iraq built in Washington like a dark, billowing storm, the US armed forces staged a rehearsal using over 13,000 troops, countless computers and $250m. Officially, America won and a rogue state was liberated from an evil dictator.

What really happened is quite another story, one that has set alarm bells ringing throughout America’s defence establishment and raised questions over the US military’s readiness for an Iraqi invasion. In fact, this war game was won by Saddam Hussein, or at least by the retired marine playing the Iraqi dictator’s part, Lieutenant General Paul Van Riper.

In the first few days of the exercise, using surprise and unorthodox tactics, the wily 64-year-old Vietnam veteran sank most of the US expeditionary fleet in the Persian Gulf, bringing the US assault to a halt.

What happened next will be familiar to anyone who ever played soldiers in the playground. Faced with an abrupt and embarrassing end to the most expensive and sophisticated military exercise in US history, the Pentagon top brass simply pretended the whole thing had not happened. They ordered their dead troops back to life and “refloated” the sunken fleet. Then they instructed the enemy forces to look the other way as their marines performed amphibious landings. Eventually, Van Riper got so fed up with all this cheating that he refused to play any more. Instead, he sat on the sidelines making abrasive remarks until the three-week war game – grandiosely entitled Millennium Challenge – staggered to a star-spangled conclusion on August 15, with a US “victory”. [The Guardian]

For the hell of it: Giant Squid Links.

Sprookjes van Grimm, maar dan wel in niet-verdisneyde versie.

Alhoewel. Bij Rapunzel geven ze de versie van de latere edities van Grimm:

Die Zauberin merkte auch nichts davon [dat er elke avond een prins bij Rapunzel op bezoek kwam], bis einmal Rapunzel anfing und zu ihr sagte: “Sag Sie mir doch, Frau Gotel, wie kommt es nur, Sie wird mir viel schwerer heraufzuziehen als den jungen Königssohn, der ist in einem Augenblick bei mir ?” “Ach du gottloses Kind !” rief die Zauberin, “was muß ich von dir hören; ich dachte, ich hatte dich von aller Welt geschieden, und du hast mich doch betrogen !”

Uiteindelijk is het niet echt logisch dat Rapunzel zich zo zou misspreken. In het origineel moet ze iets gevraagd hebben in de zin van “tiens, enig idee waarom mijn buik nu zo dik geworden is dat ik mijn kleedje niet mee toekrijg?” — en zoals Neil Gaiman zegt: een dergelijke vraag die impliceert dat ze (shock, horror!) zwanger zou zijn, was echt not done.