Wil Wheaton krijgt nog maar

Wil Wheaton krijgt nog maar eens een klop van de hamer. Hij blijft er positief bij. Good for him. Maar het was duidelijk niet altijd zo:

I think back to something I wrote in April while in a pit of despair: “I wonder if The Lesson is that, in order to succeed, I need to rely upon myself, trust myself, love myself, and not put my happiness and sadness into the hands of others.”

Ik ben eigenlijk blij voor hem dat hij tegenwoordig bijna niets meer post. Hij heeft het ongetwijfeld te druk met leven om zich met zijn website bezig te houden.

Unlike some people I could mention.

Ho! Ik hoor Zelie op

Ho! Ik hoor Zelie op straat! Rap naar beneden!!

Zelie heeft de afgelopen paar dagen bij Sofie en Andy gelogeerd en vanavond zijn ze allemaal samen, met Sandra erbij, gaan zwemmen. Toch raar: ik heb ze nauwelijks twee en een halve dag niet gezien, en het is alsof ze zoveel veranderd is…

Ze is in het zwembad in de grote glijbaan geweest, zo, en zó, en zo en zo (wilde hand- en armbewegingen) en dan, hopsakee, in het water.

De eerste keer dat ik haar “hopsakee” hoor zeggen. Een woord dat mij nooit over mijn lippen zou komen, maar wel wijs om het haar te horen zeggen 🙂