Tales of Drudgery & Boredom.
Ik wou een video (van mezelf, wegens zelf voor betaald lang geleden) downloaden, maar er zat DRM op. Wat een gedoe!
Uiteindelijk is het alsnog gelukt, met een combinatie van python, een geëmuleerde Androidtelefoon op mijn computer, een server op die telefoon en dan deze fijne tool om het DRM-gedoe op die geëmuleerde telefoon te capteren.
Het zou allemaal zo moeilijk niet moeten zijn gedomme.
⁂
De velo is terug! Er was geen probleem mee, ’t was de transfo die de snok moet omzetten naar iets dat de pile aankan, die om zeep was.
Dat heeft mij 141 euro gekost, wat veel geld is, maar ongetwijfeld minder dan wat het mij zou gekost hebben als er iets in de velo zelf kapot was geweest — een zeer grote opluchting. En nu kan ik weer gezwind de stad rond geraken zonder te moeten rekenen op openbaar vervoer, joechei!
Vanmorgen al naar de buurt van de Watersportbaan gegaan, en dan naar de Sterre, en vanavond nog naar Wondelgem: ik moet er niet aan peizen wat dat geweest was zonder elektrische velo.
⁂
Ik doe om de zoveel tijd eens verder aan een spelletje dat ik de AI in de buurt laat maken, tot hij vastloopt in zijn geheugenlimiet.
Ik zou het zelf kunnen maken, natuurlijk, en soms kan het ook gewoon niet anders omdat hij niet uit geraakt aan wat ik wil dat hij doet, maar ’t is echt wel geestig om te schaduwboksen met een computer.
Vandaag wou ik een beginscherm maken, hij begreep écht niet hoe te doen wat ik wou doen dat hij deed. Dus heb ik het maar zelf gemaakt, in of all things TheDraw:
Ik had kunnen mijn best doen en een conversiescriptje gemaakt hebben (of laten maken) om die schermen in te lezen, maar ik heb het gewoon rap met de hand gedaan:
draw_text(screen, "\xDC\xDB\xDB\xDB\xDB\xDB\xDC \xDC\xDB\xDB\xDB\xDB\xDB\xDC \xDB\xDB \xDB\xDB \xDE\xDB\xDB\xDD \xDC\xDB\xDB\xDB\xDB\xDB\xDC \xDB\xDB \xDB\xDB", 19*16, 2*32, PLAYER_COLOR)
draw_text(screen, "\xDB\xDB\xDC\xDC\xDC\xDC \xDB\xDB \xDB\xDB \xDB\xDB \xDB\xDB \xDB\xDB \xDB\xDB\xDC\xDC\xDC\xDC \xDB\xDB\xDC\xDC\xDC\xDB\xDB", 19*16, 3*32, HIGHLIGHT_COLOR)
draw_text(screen, " \xDF\xDF\xDF\xDF\xDB\xDB \xDB\xDB \xDF\xDC\xDB\xDB \xDB\xDB \xDB\xDB \xDB\xDB \xDF\xDF\xDF\xDF\xDB\xDB \xDB\xDB\xDF\xDF\xDF\xDB\xDB", 19*16, 4*32, EGG_COLOR_0)
draw_text(screen, "\xDF\xDB\xDB\xDB\xDB\xDB\xDF \xDF\xDB\xDB\xDB\xDB\xDF\xDC \xDF\xDB\xDB\xDB\xDB\xDB\xDF \xDE\xDB\xDB\xDD \xDF\xDB\xDB\xDB\xDB\xDB\xDF \xDB\xDB \xDB\xDB", 19*16, 5*32, EGG_COLOR_1)Tee hee. Dat is dan voorlopig dit geworden in het spelletje zelf:
Alles wat op het scherm staat is trouwens wegens redenen grafisch, getekend met deze spritesheet, waar ik langer over gedaan heb om hem te maken dan ik wil toegeven (het was met manueel inlezen van een windows-.fon-bitmapfontbestand, en dat was minder evident dan ik gehoopt had dat het zou zijn:
Nog te doen:
DUUZD mogelijkheden. En ondertussen ziet het er wel al echt bijna helemaal uit zoals het in mijn geheugen zat. Soms zelfs beter.
⁂
Soms kan ik er mijn hoofd niet rond krijgen hoe klein mensen denken. Visie? Termijn langer dan de kortst mogelijke termijn? Buiten het eigen kleine kamertje kijken naar het grotere beeld? Neuh, doen we niet aan mee.
Engagementen houden? Gedane beloften nakomen? Denken over uw eigen reputatie? Neuh gast, doe maar gewoon, da’s al zot genoeg.
We hebben wat we hebben en we weten wat we weten en we zijn bang van de rest want dat is allemaal verandering, oh ho ho.
Pijnlijke zaken, soms.
⁂
Scott Lynch
Bantam Spectra, 2006
752 blz.
Ik had dit boek jaren geleden in de “ooit eens te lezen, dan eens”-stapel gezet, en ik had geen flauw idee waarom ik er niet aan begonnen was.
Ondertussen weet ik het weer:
Op de cover staat ook een quote van George R.R. Martin, als een soort slecht voorteken over schrijf- en publicatiesnelheid.
Maar kijk, het boek stond op mijn Kindle en ik ben er toevallig in beginnen lezen en wohow wat een boek helemaal in mijn wheelhouse. Het deed mij heel de tijd denken aan Jack Vance, wat alleen maar goed kan zijn.
Heel in het kort gaat het over een dief, Locke Lamora, die liegt om te dieven. Al heel zijn leven, eerst als weeskind op zichzelf, later als kleuter opgenomen in een Dickensiaanse dievenkolonie tot een paar jaar later zijn te grote creativiteit als het op misdaad aankomt het einde van die carrière betekent.
Hij wordt door de locale Fagin verkocht aan een blinde priester van een tempel. Die een zware stap vooruit blijkt te zijn in het dievenecosysteem.
Het verhaal nu gaat over een zoveelste grote slag die Lamora en zijn companen, de Gentlemen Bastards uit de naam van de serie, plegen. Het verleden komen we te weten in flashbacks. Er is veel gebeurd tussen het flashbackverhaal en nu, onder meer een vrouwelijke compaan die de liefde van zijn leven was, die er niet meer is, en het schielijk komen te gaan van de blinde priester die ze alles geleerd heeft.
Ergens op de achtergrond is er een verdwenen beschaving ook, waarvan alleen de monumenten onvernietigbaar blijven bestaan — het is een verhaal in een wereld die ergens tussen Song of Ice and Fire en Discworld aanvoelt, maar met meer details.
Ik was bijzonder gecharmeerd. En maar een beetje kwaad dat vier van de zeven boeken in de reeks er nog niet zijn.
⁂
Ik kwam met de velo thuis donderdag en hij was bijna leeg, dus ik steek de prise in. Geen reactie. Normaal gezien moet de lucht uitgaan en moet hij beginnen opladen.
Ik kijk of de prise wel goed in zit — ja. Nu is het gat van de prise in de gang euh een beetje kapot, dus ik met velo en al naar de keuken. Daar ingestoken. Geen effect.
De prise zelf is een beetje verbogen, dus ik pak een andere draad met een betere prise en steek die in de transfo — geen effect.
De trieste conclusie daagt: de laatste keer dat mijn jongste zoon ermee gaan rijden is, was de velo van boven tot onder volledig doorweekt. Maar serieus: een plas van ettelijke liters in de gang, het was die ene ochtend van de Sneeuwstorm In Het Land.
Sinds een vorige keer was diezelfde zoon het rubberen afsluitdopje op het batterijgat van de velo kwijtgeraakt. Mijn hypothese: er is vocht in het batterijgat geraakt of vuiligheid of iets en dat houdt het opladen tegen.
Zucht.
De velo dus dan maar naar de velomaker gedaan om te zien wat er aan kan gedaan worden. Wie weet hoe lang ben ik hem kwijt, dedju?
En volgende week moet ik bijna alle dagen naar mijn werk en ik zit zonder vervoer. Te voet? Een uur? Of met één of ander openbaar vervoer? Of de weg van de minste –Uber– weerstand?
Pff.
⁂
Stop de persen mijn trekzetel is gerepareerd en terug. Ik weet al waar ik mijn weekend ga doorbrengen.
⁂
Ik ga tegenwoordig van faculteit naar faculteit op het werk om te spreken met mensen.
Het is eens iets anders dan in de cocon van mijn eigen departement te blijven, en het is zo wijs om te zien hoe enorm veel er allemaal gebeurt op het werk.
⁂
Andrew Shanahan
(zelfgepubliceerd), 2021
245 blz.
Maar maar maar, wat krijgen we nu? Een vervolg op een boek dat eigenlijk geen vervolg nodig had omdat het een perfect einde had, en het is opnieuw een verrassend zeer goed boek!
Het is grappig, het is spannend, het is aangrijpend en ontroerend, het is mooi.
Geen spoilers wegens redenen, maar de algemene setting is een soort zombie-apocalyps, waar om een onbekende reden de toxoplasmose die in een groot deel van de menselijke bevolking leeft, ze plots moorddadig gemaakt heeft.
Of eigenlijk: ongelooflijk kwaad op alles en iedereen, en vandaar moorddadig. En gelukkig niet intelligent — het hoofdpersonage lokt bijvoorbeeld ettelijke stapels zombies (of ‘wraths’, zoals hij ze noemt) de dood in door aan de andere kant van een kanaal of rivier Vengaboys te spelen waardoor ze zo kwaad worden dat ze blindelings in het water lopen.
Opnieuw een heerlijk einde, trouwens.
⁂
Andrew Shanahan
(zelfgepubliceerd), 2020
234 blz.
Een vreemd goed boekje, dit. Uitgelezen terwijl ik aan het koken was.
Het concept is gemakkelijk uit te leggen: Ben Stone, een agorafobische man van nog geen dertig met morbide obesitas, moet uit zijn appartement geëvacueerd worden om zijn been te laten amputeren wegens gevolgen van diabetes.
Hij weegt 273 kilo en geraakt de deur niet meer uit, laat staan dat hij de lift zou kunnen gebruiken. Dus moet de voorgevel eraf en zal hij met een kraan naar beneden gebracht worden.
…en dan breekt, for all intents and purposes, de zombie-apocalyps uit. Voor zover hij weet overal ter wereld, maar zeker in zijn buurt en van wat hij kan zien uit het venster en als hij met zijn drone rondvliegt: mensen zijn plots enorm agressief geworden en niet voor welke rede dan ook vatbaar, zijn elkaar beginnen aanvallen en gaan niet dood, zelfs al eten of drinken ze niet.
Stone zelf zit ook met een probleem: hij heeft geen eten meer. Gelukkig wel water, en vitamines. En dus begint hij te vermageren.
Het boek geeft afwisselend het verhaal vóór en na de apocalyps: we zien hoe het zo ver is gekomen, en wat er daarna gebeurt. Ik vond het, zoals ik zei, vreemd goed.
Er is ook een vervolg, dat ik ga lezen, maar het kan helemaal op zich staan ook.
Aangenaam verrast.
⁂
Rebecca Yarros
Red Tower Books, 2025
527 blz.
Het tweede boek eindigde met zó een cliffhanger dat ik diréct begonnen ben aan deel drie. En dat was eigenlijk een redelijke anticlimax.
Ja, het is bijzonder ingrijpend wat er gebeurd is, maar uiteindelijk komt het ook niet zeer hard dramatisch over, gelijk. Ik had het zelfs moeilijk om in het boek te geraken, wat vreemd is omdat het gewoon hetzelfde verhaal voortzet dat ik niet kon laten liggen.
Dit heeft een paar dagen geduurd, met soms zelfs stukken waar het mij niet enorm hard kon schelen — een stuk van het verhaal is zelfs begot een zoektocht, met eiland na eiland waar telkens een soort Opdracht Van De Week is: het voelde helemaal aan alsof Yarros voor een televisieserie aan het schrijven was, een soap zelfs, met wekelijkse cliffhangers.
Maar bon, naar het einde van het boek begon het weer wat aan te trekken, en jazeker: nog een cliffhanger op het einde. Nog een jaar of zo voor boek vier, en dan nog eens voor boek vijf, zeker?
⁂
Maak dit! Zei ChatGPT:
Ik heb vandaag het langst gewerkt van de hele week, voor het allereenvoudigste recept van de hele week.
Dit is wat ik deed:
Dit was 15u11:
15u51:
16u33:
En 17u09, getransfereerd naar een kleinere pan:
Resultaat:
Lekker, maar bijzonder vullend.
⁂
Ik had dit meegekregen als summiere instructies voor vandaag:
Weinig werk vandaag — dit is wat ik gedaan heb:
Dat gaf deze grote kom:
Méér dan voor herhaling vatbaar.
⁂
Het LLM in de buurt zei me dat ik dit moest maken en dat het er zo zou uitzien:
Ik heb er dit van gemaakt:
Ik ben niet de grootste fan van kabeljauw, maar alla. Die rode saus was oorspronkelijk bedoeld als marinade, maar ik heb het er uiteindelijk met een penseel opgeverfd om de zoveel tijd. Wel fantastisch lekkere combinatie, die zachte harissa en citroen en komijn.
⁂
The headaches that LLMs have caused in the classroom are (I believe) more than counterbalanced by what they can offer as tools for research and self-directed learning. For this reason, I’m now even more optimistic about the long-term impact and utility of AI tools for historical research — and, by extension, for other forms of text or image-based research.
To accuse anyone of an abuse of science is by no means a trivial charge. In the case of proponents of so-called alternative medicine (SCAM), the accusation seems, however, often justified. Let me explain this by using the example of chiropractors (I could have chosen homeopaths, faith healers, acupuncturists or almost any other type of SCAM practitioner).
In 1947, at Switzerland’s Basel Zoo, animal behaviorist Rudolf Schenkel peered into an enclosure of captive wolves, meticulously documenting their interactions. What he witnessed – aggressive displays of dominance, rigid hierarchies, the emergence of an “alpha” male – would spawn decades of misunderstanding about power, leadership, and masculinity. His observations were later popularized by biologist L. David Mech in his influential 1970 book, “The Wolf: Ecology and Behavior of an Endangered Species,” cementing the alpha wolf concept in both scientific literature and popular imagination.
Alles van Sebastian Lague is de moeite waard om te bekijken. Dit is ook weer fantastisch — zet uw Youtube wel
best op 4K.
The human body is an amazing, curious, and disgusting thing. At any given moment, millions of tiny lifeforms are making their way across your body—both inside and out. And now, researchers say they’ve discovered an entirely new class of life within the human body, the digestive system, to be exact. These new life forms are called Obelisks, and researchers say that they first believed they might be viruses.
A detailed walkthrough of the inner workings of dithering and other shading techniques to give a retro look and feel to your WebGL and React Three Fiber work.
Nostalgie! Ik heb eigenlijk zeer graag met AsciiDoc gewerkt, in den tijd.
For the past several months, our team and community have been working hard on ink detection and segmentation of P.Herc.
Delilah was Turing’s portable voice-encryption system, named after the biblical deceiver of men. Delilah was Turing’s portable voice-encryption system, named after the biblical deceiver of men.
There’s a deeper resonance between the 1890s and the 2020s that has gone largely unnoticed: both decades witnessed the emergence of a new kind of technological loneliness.
When we think of media and technology in the 1890s, certain images come to mind: the yellow journalism of William Randolph Hearst, muckrakers exposing runaway corporate power, the serialized novels of H.G. Wells. All were part of a surge in mass communication. The decade was, after all, the golden age of the periodical.
But the most prophetic media innovation of that decade was something less familiar. It was the Kinetoscope: the world’s first commercial motion picture device.
Zoals altijd fantastisch, de maandelijkse best of weteschapsfoto’s van Nature.
I have been working inside a dating app for a few months and there are a lot of interesting things. This article is going to be without any structure as there are many things to say.
I will mostly ignore homosexual interactions. Not because they don’t exist, just because it works very differently than heterosexual ones. The likelihood to like and exchange inside homosexual groups is much higher than in heterosexual ones. Which makes creating a dating app for homosexuals something almost without product challenges (other challenges yes, but not product).
“Grim’s Ditch” is eigenlijk “de dijk van Odin” wegens Grim andere naam voor Odin. Maar de Grim’s Ditchen zij er van ver vóór de Romeinen en dus ook de Saksen. Zo wijs!
Ik had eigenlijk archeoloog willen zijn. 🙂
⁂