Klaar om er vanaf pakweg volgende week keer een slag in te gaan slaan:
Er is iets propers aan een nog niet ingevulde en ingeschatte timing. Ik heb elke taak op een week gezet, dingen waar ik alleen een uiterste datum van weet (en geen begindatum) vastgepind op die einddatum, en wat afhankelijkheden ingesteld.
Er zitten, denk ik, geen taken bij die langer dan een dag zouden mogen duren — ’t is echt wel een relatief klein projectje.
Morgen laatste dag van de week. ’t Wordt druk:
twee workshops verwerken van project A
twee nieuwe workshops voorbereiden voor project A
meeting over technische architectuur en afspraken voor project B en C
meeting over toekomstvisie architectuur in kader van project A (maar eigenlijk veel ruimer)
workshop of twee en timing proberen vastleggen voor project C
nakijken hoe het zit met project D en de timing ervan
voorbereidend werk doen voor framing workshop van project E
A is groot en al een tijd bezig. B is dat van hierboven, C is mogelijk met ongeveer dezelfde technologie als B maar niet zeker. D is iets waar ik eigenlijk alleen maar governance moet voor uitwerken. E is enorm zéér groot en begint eigenlijk nu.
Ik weet niet goed waar ik mijn vakantiedagen ga kunnen leggen, tussen nu en het einde van het jaar. 🙂
Er zijn zeer veel dingen waar ik spijt van heb, met een afstand van enkele decennia bekeken. Veel dingen zijn eigenlijk al met al nog relatief goed afgelopen ook, en ik weet dus ook niet goed of ik voor al de dingen waar ik spijt van heb, met die afstand van enkele decennia andere keuzes zou maken als ik ze zou kunnen maken.
Ik zou eigenlijk van school kunnen veranderd zijn in het tweede middelbaar. Ik zou géén rechten kunnen gestudeerd hebben, pakweg. dan zou ik zonder enige twijfel niet het gezin hebben dat ik heb, want ik ben Sandra tegengekomen tijdens mijn studies, en dan zou ik nu niet doen wat ik nu doe en waar ik al met al wel content van ben. Wie weet deed ik iets academisch hard tegen mijn goesting. Of deed ik onderzoek of gaf ik les, helemaal mét mijn goesting.
Het heeft allemaal niet zo enorm veel zin, te leven in een wereld van wat als en had ik maar en was ik maar. Dat kan een mens kapot maken — ik heb dat helaas van al te nabij meegemaakt.
Maar er is één ding waar ik zeer regelmatig spijt van heb, en waar ik mezelf al decennia aan een stuk voorhoud dat ik er iets aan ga doen: ik houd ongelooflijk hard van muziek, maar ik kan geen enkel instrument écht spelen.
Ik kijk op de Youtubes naar zeer veel muziekvideo’s — ’t is te zeggen, video’s over muziek, muziektheorie, muziekanalyse, dat soort dingen — en ’t is dit filmpje over een drumpatroon die mij deze keer aan heel dat trauma deed denken. Vooral het stukje helemaal op het einde, met de melodie erbij:
De vanzelfsprekendheid waarmee de mevrouw die speelt muziek uit een paar toetsen haalt. Dat een paar hoop en al simpele noten een wereld kunnen oproepen. Dat ik dat zou willen kunnen.
En OK, op verschillende groottes blokfluit en op een klarinet en gelijkaardige blaasinstrumenten kan ik relatief spelen waar ik goesting in heb, na veel proberen en als er geen mensen thuis zijn die ik zot krijg met het proberen, en ik krijg ook geluid uit dwarsfluiten en blokfluiten en zelfs met wat goeie wil trompetten. Maar: (a) ik kan muziek alleen lezen noot per noot en niet vloeiend en vooral (b) ik kan geen klavier spelen.
En jazeker: niets houdt mij in theorie tegen om lessen te volgen en te oefenen en mogelijk na veel jaar een beetje verder te geraken. Mijn goede vriend de lokale AI verzekert mij dat ik met zes tot acht jaar minstens een uur per dag, vijf dagen per week, toch een zekere verbetering zou mogen verwachten.
Dit is het plan voor het eerste jaar. Het lijkt zowaar een beetje min of meer doenbaar. :/
🎯 Overview
Assumptions:
You’ll practice 5 days a week, for 30–45 minutes a day.
You have or will get access to a keyboard or piano.
You’re okay progressing in small, steady steps.
📆 6-Month Plan: “Foundations and Fluency”
Month 1: Getting Oriented
Learn posture, hand position, and finger numbering.
Practice simple five-finger exercises.
Start Alfred’s Adult All-in-One Book 1 (or an app like flowkey).
Learn 2–3 simple tunes (e.g., “Ode to Joy”, “Scarborough Fair”).
Goals:
Play hands separately.
Know note names on the keyboard.
Recognize notes in treble and bass clef.
Month 2: Playing with Both Hands
Combine hands for basic songs.
Start simple chord patterns (C major, G major).
Do short sight-reading drills 5–10 min/day.
Learn 2–3 more songs (easy pop/folk melodies).
Goals:
Coordinate both hands on simple songs.
Recognize simple chords by sight.
Month 3: Musical Patterns
Practice common left-hand patterns (e.g., broken chords).
Continue with Alfred Book 1 or app lessons.
Introduce dynamics (soft/loud) and expression.
Learn 3–4 songs: include one with full chords (e.g., “Imagine”, “Let It Be”).
Goals:
Play short pieces with both hands confidently.
Read short pieces with minimal hesitation.
Month 4: Short Performance Pieces
Start memorizing a favorite short piece.
Do weekly sight-reading challenges (try new simple scores cold).
Play simple duets (you can record one part and play with it).
Het is nu al een paar dagen dat er van ’s morgens ontiegelijk vroeg smeerlappen van vogels onnoemelijk veel kabaal maken, juist buiten de venster van onze slaapkamer.
Mijn telefoon zegt mij dat het pimpelmezen zijn. Ik nam het op vanuit mijn bed en dit was hoe de telefoon zei dat het geluid eruitzag:
Wikipedia is trouwens minder dan nuttig, vind ik:
De roep van de pimpelmees klinkt als tsi tsi tsit, de zang is een hoog si si sirrr, gevolgd door bellende geluiden, en lijkt iets feller dan die van de koolmees.
Zou ik een sectie bijmaken op mijn safariwebsite voor alleen geluid? Hmmmmmm.
Wat is de allereenvoudigste manier om zich in te schrijven voor een cursus? Gegeven dat:
een cursus allerlei vragen kan hebben, gaande van dieetvoorkeur en nummerplaat voor de parking over accreditaties en erkeningen tot diplomavereisten en motivatiebrieven;
men zich voor meer dan één cursus kan inschrijven;
iemand zichzelf en een paar anderen kan inschrijven;
maar iemand kan ook alleen anderen inschrijven en niet zichzelf;
sommige velden zijn verplicht in te vullen vóór er kan betaald worden en andere velden niet;
sommige velden zijn verplicht in te vullen x dagen vóór de cursus begint maar staan facturatie niet in de weg;
iemand die anderen inschrijft, kan aan die andere vragen om zelf ook wat dingen in te vullen;
sommige van die dingen mogen alleen de derden zien en niet de persoon die de inschrijving doet;
etc., etc.
De flow nu is lang niet zo complex (men kan alleen één persoon, zichzelf, inschrijven), en mensen verliezen er zich al in.
Challenge accepted: het zo eenvoudig mogelijk maken terwijl het eigenlijk alleen maar complexer wordt. Ik dénk dat ik erin geslaagd ben.
Mijn booknookdink is klaar, maar ofwel zijn mijn batterijen plat, ofwel werkt het electrisch subsysteem niet en is er dus geen verlichting.
Er is ook één klein stukje plastiek afgebroken waardoor een trapleuning niet vast blijft staan, en daardoor voel ik mij nu slecht over heel het ding. 🙁
Ik heb het mezelf aangedaan, maar ik ben helemaal kapot. De afgelopen vier uur heb ik zitten bouwen aan zo’n zelfineensteek book nook ding. Veel te veel gepruts, ge kunt u dat niet voorstellen. Een tyrannosaurusskelet van een paar centimeter groot. Een kast met lades die elk uit 5 onderdelen bestaan. Boeken die ik zelf moet maken.
En dat allemaal in hout en plastiek en papier en met electriciteit en alles.
En dat één verkeerde beweging het hout kan versplinteren waardoor het niet meer kan gemaakt worden.
Ik sprak ooit met iemand die niet zó veel ouder was dan ik toen was, die zei dat hij elke maand een degelijk maandloon had van zijn investeringen. Dat hij eigenlijk niet echt meer zou moeten werken.
Ik kan mij dat niet inbeelden, dat ik genoeg geld zou hebben en dat ik toch nog zou werken. Zweer: het moment dat ik niet meer zou moeten inzitten met maandelijkse inkomsten, is het moment dat ik stop met werken.
Geen haar op mijn hoofd dat ooit iets anders denkt. Pensioen van zo rap als het ook maar enigszins mogelijk is, gedomme.
Ik mag er niet te veel aan denken dat ik nog twaalf. Fucking. Jaar. bezig moet blijven.
En niet eens dat ik mijn werk niet graag doe hé, integendeel. Maar als ik kon kiezen tussen werken en niet werken? Ha.
Neen, ik ben niet door al mijn werk geraakt. Maar ik ben wel door redelijk wat werk geraakt, en meer kan er niet verwacht worden van een mens. Kappen voor het lang weekend dus! Dinsdag meer!
Ik dacht in mijn nest te kruipen om 18u en een beetje (het moment dat de halve trouwboek vertrok naar een avondlijke slemppartij met vriendinnen) — maar blijkt dat ik gedomme tot 21u moet wakker blijven omdat er iemand de sleutel van de auto komt halen.
Dégage: een gemak, maar ’t zou nóg meer een gemak zijn als die sleutel niet heel de tijd moest fysiek doorgegeven worden. Iets met een app of zo. En een centrale plaats waar alle sleutels zijn van alle auto’s die daar dan ook in de buurt geparkeerd staan of zo.
Voor de rest waren er vergaderingen en dink, en zal het dus voor morgen zijn. Alhoewel er dan ook vergaderingen en andere dingen te doen zijn, maar we zien dan wel.
Nog een geluk dat het een lang weekend is, gedomme.
Wat géén geluk is, is dat ik niet goed weet wanneer ik mijn vakantiedagen zou opnemen. Ik had met veel vertrouwen 7-25 juli en 10-14 augustus voorlopig vastgelegd en dan nog een resem weken hier en daar, maar nu zijn er toch andere dingen te doen, en weet ik niet goed of ik niet iets anders zou vastleggen.
Ik dénk dat ik er een langere vakantie van maak in de zomer, wanneer er toch een hele stapel collega’s ook weg zijn. En dan moet ik nog zien wat ik juist aanvang met de overschietende dagen.
Ik dacht vandaag een workshop te verwerken, maar er was ander werk te doen. Morgen dan maar!
Vandaag begon met een businessanalyse schrijven en dan nadenken over architectuur en dan verder schrijven en dan feedback vragen over wat ik schreef en dan bijsturen en dan wat UML doen en dan een teammeeting en dan een gesprek en dan was het einde werkdag.
Het was niet supereenvoudig, de quiz, en eigenlijk helemaal onverhoopt, met een schiftingsvraag die eigenlijk mijlenver naast zat, alsnog eerste plaats.
Ik moest enorm hard lachen met het bijschrift van de foto op de whatsappgroep:
Ik heb één van mijn persoonlijke websites eens hermaakt met Django en Wagtail voor CMS, en dan een pythonscript dat de inhoud via API uitleest, wegschrijft naar markdown met wat yaml frontmatter, dat dan genereert naar statische html met Hugo, en dat op twee verschillende servers zet (eentje via firebase en eentje op een fileshare die dan een ugent.be-URL wordt) en op twee verschillende githubs commit.
Ik was eigenlijk zeer content dat donderdag en vrijdag vakantie waren.
Het is er namelijk nog altijd niet van gekomen om vakantie te nemen, gedomme. Ik dénk dat het dit zal worden:
(De rode bolletjes zijn workshops of andere vergaderingen die ik niet kan verzetten; lichtblauw is verplichte vakantie; donkerblauw is feestdagen; lichtgroen is weekend; donkergroen is vakantiedagen.)
(De tien dagen onderaan rechts zijn tien dagen die ik kan overzetten naar volgend jaar.)
