Wat een sympathieke buur hebben wij toch!

Wij hebben een inrijpoort. Zo’n dubbele deur, met een verlaagde stoep ervoor. Op het ogenblik staat onze gang wegens de verbouwingen wat vol en zetten we de auto niet binnen, maar bon, what the hey, het is en blijft een inrijpoort dus we kunnen er ons wettelijk vóór zetten en niet iemand anders.

In het centrum van de stad en met drie kleine kinderen is dat een zeer goede zaak, ik moet het niemand vertellen.

Enter onze buurman. De kerel heeft een eigen garage aan de achterkant van zijn huis, maar hij lijkt wel altijd voor onze deur te staan. We hebben de indruk dat zelfs als er in de hele rest van de straat geen enkele auto geparkeerd staat, dat hij nog pal voor onze inrijpoort staat.

Ach, toeval, en het lijkt alleen maar zo, en we overreageren, juist?

Wel, neen.

Daarnet kwam Sandra terug van boodschappen doen. De buurman komt net ook toe. Er zijn parkeerplaatsen wat verder op de straat, maar de man zet zich redelijk ostentatief—juist—voor onze inrijpoort. Onze auto zat volgeladen, we hebben drie kleine kinderen, ik kan (en mag) niet heffen, het zou gemakkelijk geweest zijn als we voor onze eigen inrijpoort konden staan.

Vraagt Sandra of hij zich misschien wat verder op de straat zou willen zetten: neen. Want: hij zet zich moedwillig altijd op onze plaats als hij ook maar enigszins kan. Want: het stoort hem dat wij de perceptie hebben dat wij ons zomaar voor onze deur kunnen parkeren.

Zucht. Wat moet een mens daarop gaan zeggen? Dat dat niet zomaar een perceptie is van ons, maar een wettelijk recht (art. 25.1.3° van de Wegcode, om precies te zijn)? Dat het ons ook stoort dat hij de perceptie heeft dat hij zich voor onze inrijpoort mag zetten, terwijl hij een heel garageblok aan de achterkant van zijn huis heeft (waarvan zelfs nu nog garages te huur staan)?

Ik begrijp niet goed wat die mens verwacht, of wat zijn bedoeling is. Wil hij ons kwaad krijgen? Hoopt hij dat we nu in machteloze woede liggen te knarsetanden? Of zou dit nu die verzuring van de maatschappij zijn waar ze het op televisie over hebben?

Ach neen. Het zal wel het type zijn dat in zijn jeugd kinderen pestte op school, zijn klasgenootjes verklikte bij de meester, en in zijn vrije tijd de vleugels van vliegen uitrukte en kikkers opblies. Macht willen uitoefenen, of de idee ervan toch.

Whatever floats you boat, dude. Ik ben er zeker van dat hij een uitgebreide vriendenkring heeft die hem weet te appreciëren, en ongetwijfeld is het in het diepst van zijn gedachten écht een sympathieke kerel.

postscriptum 18u: daarnet fladderde door onze brievenbus een fotokopie van de pagina van Vandale waar “garage” gedefinieerd wordt. Ahem 🙂