Nu ik er aan denk: ik heb zelfs die hele USB-kabel niet nodig. Ik heb zo’n kaartlezertje gekocht. Ahem. Ooit gekocht. En het ligt. Ergens.
Als ik mij niet vergis, nog altijd in de vensterenvelop waar Lieve het mee door de brievenbus geduwd heeft.
Ik ga even zoeken beneden. En tegelijkertijd ook de kartonnen dozen die ik van boven naar benden gesmeten heb, platstampen. Of in elkaar steken. We zien wel.