Ik verdenk er mij soms van om een potentieel trichotillomaan te zijn. Ha! Ik zie het al gebeuren, ’s nacht om twintig na vier, op de mat naast Hecate, gezamenlijk trichobezoars ophoesten en vergelijken.
Tales of Drudgery & Boredom.
Tales of Drudgery & Boredom.
Ik verdenk er mij soms van om een potentieel trichotillomaan te zijn. Ha! Ik zie het al gebeuren, ’s nacht om twintig na vier, op de mat naast Hecate, gezamenlijk trichobezoars ophoesten en vergelijken.
Reacties
4 reacties op “Ik verdenk er mij soms”
kchh. niet mee lachen: http://www.expage.com/sarahtrichotillomania
ziede mij lachen? š
Heb wat zitten lezen op die site, en heb er nog een paar gevonden op google. Interessant onderwerp. Heb er eens over nagedacht, of ik een potentile thrichotillomaan (-zonder te kijken) zou zijn. En ik denk van niet. Als ik die verhalen op die site(s) lees, dan bekruipt mij een vies gevoel, alsof ik zit te kijken naar een castratie van een hond op TV. Gewoon zo ne kriebel, van ‘bweik vies’. Denk dus niet dat ik geneigd zou zijn dat te doen. Maar nu ik er over nadenk, soms heb ik zo’n wimper die ambetant doet, en die probeer ik dan uit te trekken. Soms bijt ik ook de follikel eraf. Maar da komt echt zelden voor. Ik zie mezelf nog niet mijn hoofdhaar uittrekken, totaal niet.
Volgend moeilijk woord opgezocht, en iets interessants gevonden: Unfortunately, the valve at the upper neck of the stomach that
connects to esophogus in humans evolved to only efficiently let material
pass one way. So we can’t cough up a hairball the way felines can.[soul4ce]
Spijtig, Hecate zal het zonder gezelschap moeten doen. š