Interessant: ik kan niet meer spreken. Die virale infectie heeft zich op mijn keel gezet blijkbaar.

En vannacht ben ik wakker geworden om twee uur, en niet meer in slaap geraakt tot kwart na vier. En van die koortsdromen gehad, over offertes die moeten klaar zijn. En over dat ik een keuze moest maken tussen twee of meer mensen, maar dat die ofwel personen waren, ofwel categorieën personen, en dat ik telkens “neen” zei op alles, maar dat ze er telkens weer bij kwamen, altijd andere categorieën en personen.

Ik heb vannacht denk ik een Perdolan of drie gepakt tegen de hoofdpijn, te hopen dat dat geen kwaad kon…

Verdomme toch, ziek vallen als er zoveel werk is, ‘t is niet proper. Dju.