Flashdance op tv. Jennifer Beals heeft toch écht wel een schoon gezicht.

En ik durf niets meer dan dat te zeggen: ‘t is zo’n beetje een Crying Game-gevoel, van te vinden dat ze echt een schoon lichaam ook heeft. En dan achteraf horen dat die dansscène een composiet is van ik-weet-niet-hoeveel lichamen, waaronder mannen en al.
Oh well, eigenlijk, een schone vent is ook niet verkeerd.

En zo jaren ’80! Zo goed! Leve de jaren ’80!

Uh oh. Was ik zowaar vergeten klagen. Komt-ie: “zo goed! zelfs met het volume op nul wegens aldat mijn hoofdpijn zo epische proporties aangenomen heeft dat de ventilator van de laptop in mijn slapen klopt als een zwerende vinger!”