Vandaag in Antwerpen. Nieuwe klant, en dus nieuwe locaties en nieuwe manieren om op die locatie te geraken.

Vanmorgen al meteen een Malcontent Antwerpenaar aan mijn been gehad. Dat het toch erg is, hoe lang die werken duren. En dat het EEN HALF MILJARD gekost heeft, dat nieuw gerechtsgebouw, en dat er tunnels onder het gerechtsgebouw zitten voor de bussen met gevangenen, maar dat ze te nauw zijn, die tunnels, en wat ik daar van vind?

Ik heb begrip getoond voor de verontwaardiging, maar toch ook gezegd dat het aan zoveel verschillende dingen kan liggen, misverstanden wie weet wisten de metsers niet dat het écht op een paar tiental centimeter stak, wie weet dit, wie weet dat, en voor ge ‘t weet is het een halve meter te nauw aan alle kanten omdat iedereen het voor het beste wil doen.

De mens was niet overtuigd.

Maar goed. Vanmiddag een nodeloos blokje om gelopen omdat ik de kantine niet vond, vannamiddag gelukkig gevraagd aan de receptie van gebouw één of gebouw twee, waar ik een interview zou afnemen, wel degelijk aan de overkant van de straat was (nee, het was aan het einde van de straat aan de dezelfde kant), en dan in het gebouw zelf gelukkig gevraagd of dit wel degelijk de juiste vergaderzaal was (nee, het was een zaal in de hoek—een groot gemak dat de namen zo duidelijk aangeduid stonden).

En dan een prettig interview afgenomen: geloof het of niet, mensen die mij in het echt kennen, maar ik doen dat dus echt wel graag, interviews afnemen van mensen. En hoe verbazend eigenlijk hoeveel verschil voor een project zelfs maar één interview met iemand op het echte terrein maakt.

Naar huis gegaan met de tram, in twee keer met een overstap in de buurt van de Wolstraat (mooie buurt, trouwens), en dan met de trein (mooi station, Centraal, shame about de goedkope afwerking op die nieuwe perrons, en vooral van die lelijk ijzeren relingtube die het zicht ontsiert).

Vanavond al wat beginnen uitschrijven aan het interview, snel een artikel voor Gentblogt afgemaakt terwijl ik naar een hagiografie van de veertiende Dalai Lama heb gekeken, the L Word gezien (mmm Jennifer Beals), en peins ik, straks moe maar voldaan naar bed.

Oh, en morgen terug naar Brussel (De Post, joechei!) om een index af te werken, en er ook de rest van het interview uit te schrijven. Morgenavond fotoshoot (brr) met de kinderen (juich!), en dan overmorgen terug naar Antwerpen voor nog een interview en nog studie.

En dan is het weekend. Mensen, mensen, mensen.