Mijn been is mij langzaam aan het vermoorden. Pijnscheuten. Ik denk dat ik nog eens in bed ga proberen slapen.
Om, ik weet het al op voorhand, wakker te worden binnen een uur of twee à drie met vreselijke pijn in mijn knieholten en mijn bekken. En dan alsnog weer in de zetel te gaan liggen.
Zucht.