Picture a man… going on a journey beyond sight and sound… He has entered… the slug zone! (neener neener neener neener ta-daaaa)

Niet dat het meteen helemaal beyond sight and sound was, maar ‘t was wel behoorlijk vies. Ik was naar beneden gegaan om een nieuwe fles cola, en ook wel om de dagelijke naakteslakkenverzamelronde te doen.

Drie aan de pompsteen op de vloer, twee in de pompsteen. Twee tegen de kast aan het katteneten, een grote in het katteneten. Opgepakt, in een kleenex gestoken, kleenex in een los bolletje, ermee naar de koer, in de emmer met tuinafval, met een stok naar beneden geduwd. End of story voor die acht slakken.

Het was pijpenstelen aan het regenen en ik stond daar op mijn blote voeten—even het achterhuis binnengestapt kwestie dat daar vloerverwarming is. De tijd om mijn voeten te laten opwarmen en dan terug naar de keuken: drie naakte slakken op de binnenkant van de deur, twee op de rand van het bord met katteneten en één in de pompbak. Grrr.

Allemaal in een kleenex gedraaid, terug de koer op (op de tippen van mijn tenen, ‘t is koud zo op de natte stenen!), kleenex met slakken ook in de emmer geduwd, rechtsomkeer naar de keuken… hé getver, is er een slak uit de kleenex gewurmd? Daar zit er verdorie één op het plankier!

Euh…

Wacht eens… daar ook, en dààr ook. En net naast mijn grote teen ook. En daar… en hier… en… aarrgggggggghhhh!!! Heel de koer zat vol met naakte slakken! In de regen! Blinkend! Een tapijt van vochtig pulserende biomassa! Met een spoor van platgetrapte slakken ruwweg in het midden van de koer, van en naar het achterhuis en heen en terug naar de emmer met het tuinafval.

En mijn voeten zaten vol met platgetrapte slakken.

Niet. Zo. Fijn.