Zonder in verdere details te treden: ’t is niet alleen genetica en zwangerschap, maar ook bijvoorbeeld zadelanesthesie die deze situatie kan bewerkstelligen.
He was going to have to pass The Big Bad Motherfucking Poop at work because it was coming and nothing could stop it. For those of you who have been really constipated you know which poop I’m talking about. It’s the one that you can’t physically pass because it’s so hard and large and GRANITE-LIKE IN TEXTURE that the law of physics says, “This is too big to fit out your butt.” But The Big Bad Motherfucking Poop disregards the laws of nature. It defies nature, and it must be passed because it says so.
So C. is sitting on the toilet, his pants around his ankles, and The Big Bad Motherfucking Poop is making it’s way out his butt even though Object A is too big to fit through Object B. And he is in pain, a lot of pain, the pain of a woman feeling the head of her baby crowning through the birth canal. The pain is almost indescribable, and as he is telling me this story I want to hold his hand and assure him that everything is going to be okay because I HAVE FELT THAT PAIN. Pain, oh pain. The world is going to end PAIN. [Dooce]
Ik kan met de hand op het hart zeggen dat van alle pijn die ik gehad heb sinds ik mijn ruggenwervels verbrijzeld heb, er drie zijn die het meest pijn gedaan hebben. En geen van de drie hebben ze met mijn rug per se te maken:
- de Moeder Aller Constipaties, de eerste tien dagen of zo in het hospitaal
- de Keer Dat Mijn Blaas Wel Vijf Keer Te Vol Zat
- verscheidene Big Bad Motherfucking Poop-ervaringen
Dat is nu gelukkig over. Believe you me: nog liever alle avonden en nachten kreperen van de rugpijn dan The Big Bad Motherfucking Poop. En, waar Heather het niet over heeft, de Nasleep van de The Big Bad Motherfucking Poop. Weeën van Unbearable Pain, tot dàgen na de gebeurtenis. Ugh.