Oef. Juist terug van het hospitaal, röntgenfoto’s, CT-scans en een consult bij de neurochirurg verder, en het goede nieuws is dat ik op experimentele medicatie zit!
En dat ik pijn heb, is normaal blijkbaar. Voor zover ik begrepen heb, is de wervel die vroeger appelmoes was, nu een allegaartje van beenfragmenten, die zo een beetje rondzweven en zeer regelmatig tegen mijn rugggenmerg botsen.
Gelukkig zijn er, zoals voor neushaar en zweetvoeten, oplossingen!! voor U!!
Om te beginnen dus de experimentele (dure) pijnstillers. En ook wel: cement inspuiten in de ruggenwervels die problemen geven. Omdat de achterwand van die wervels weg is, zou dat misschien niet mogelijk zijn, maar dan is er nog altijd de operatieve weg. Smijten ze mij weer open, boren ze gewoon de hele ruggenwervel weg en zetten ze een metalen kooi in de plaats.
Leutig.
Hélaba! Dus eventueel toch zo’n metalen staketsel rond uw merg? Betekent wel alweer een (zware) operatie, maar: as seen on TV (die mens die van een brug gesprongen was voor de leute en te laat zijne paraplu had opengedaan, dank u Vitaya), kan dat toch serieus goede resultaten geven, niet? Kwestie dat ze daar beenstof en al in mixen en er zo na verloop van tijd een soortement vervangwervel wordt gemaakt?
If memory serves was die brave man er in geslaagd zijn ruggengraat uit eigen dommigheid nog erger om zeep te helpen dan gij omdat ge ne slecht geplaceerden trap tegengekomen zijt, en toch sprong hij na operatie en revalidatie weer vrolijk van gebouwen en zo…
Jamaar van gebouwen springen zou nu ook al lukken, dat is het allemaal niet. ‘t Is een paar uur op een stoel zitten dat het probleem is.