Zegt Tim:

Alleen laatste puntje voldoe ik niet aan. Als juist afgestudeerde kan je nog niet alles (zeker niet als ze u als itc-generalist profileren en eigenlijk niks kunt) en dan moet je mss wel een beetje bluffen.

Niet akkoord. Pak het voorbeeld dat ik nam voor dat het “laatste puntje” waarvan sprake: “als ik vraag om een programmeur met ervaring in OOP, dan wil ik niet horen van mensen die net HTML ontdekt hebben”.

Stel dat ik dan iemand over de vloer krijg voor een interview, en die mens heeft doen doorschijnen dat hij ervaring in allerlei objectgeoriënteerde dingen heeft. Ik spendeer wat tijd met het kort uitleggen van ons bedrijf, overloop het CV van die mens, en op een bepaald ogenblik komen we aan die objectgeoriënteerdheid.

Ik heb er zelf een hekel aan om als een idioot behandeld te worden, en ik doe andere mensen dat dan ook niet graag aan. Ik ga met andere woorden geen examen gaan afnemen. Vragen in de zin van “geef vier voordelen van encapsulatie” of “subtyping vs. subclassing—bespreek”. Nee, ik stel liever een vraag in de zin van “wanneer had u het eerst het gevoel echt goed objectgeoriënteerd bezig te zijn?” Waarop ik dan een enthousiast verhaal van de eerste OO-aha-Erlebnisverwacht, hoe meer passie hoe beter hoe beter—passie is goed.

Wat dan? Liegen? Bluffen?

Verplaats je in mijn positie: ik ben op zoek naar een ervaren loodgieter om mijn waterleidingen te leggen, en ik zit al twintig minuten mijn tijd te verdoen met iemand die houtbewerking heeft gestudeerd en anderhalf jaar geleden een cursus “kranen en douches” gekregen heeft.

Nee: er is geen uitweg. De enige manier om de meubels te redden, is om zo snel mogelijk toe te geven dat je niet het gevraagde profiel hebt, maar dat je me alsnog wil zien om me te overtuigen van jouw potentiële nut voor het bedrijf/team/project.

En met “zo vroeg mogelijk” bedoel ik ten allerlaatste bij het binnenkomen, nog voor ik iets gezegd heb. Zéker niet wachten tot het ter sprake komt. En dus, eigenlijk, het beste in een begeleidende brief/e-mail bij de sollicitatie. Dààr zijn die dingen onder meer voor.

Om iets te zeggen in de zin van

U vraagt ervaring met OOP. Ik geef ruiterlijk toe dat ik die niet heb.

Wat ik wél heb, is jarenlange programmeerervaring, al van toen ik twaalf was en een boekhoudpakket in dBASE III+ schreef voor mijn vader’s bakkerij. Sindsdien heb ik voor zowat alle KMO’s in het dorp allerlei toepassingen gemaakt, van rapportage tot inventarissen over de programmatie in Z80 assembler van een computergestuurde lichtinstallatie.

Omdat het vaak oude computers zijn waarvoor ik schrijf, ben ik niet meteen op de hoogte van de allernieuwste technologieën, maar daar staat wel tegenover dat ik veel ervaring heb met

• analyse: onduidelijke wensen in structuren omzetten
• klantencontacten: een analyse duidelijk maken aan computerleken, en hun feedback verwerken, regelmatig rapporteren, opleidingen en support geven
• projecten op tijd en op budget afronden
• samenwerken met anderen om tot een goed resultaat te komen

Ik leer (zeer) snel bij, werk graag en goed in teamverband, en ben bezeten van programmeren. Ik denk dat ik een uitstekende collega zou zijn, en ik wil u daar graag in een gesprek verder van overtuigen.

…of iets in die zin.

Play to your own strengths, als het ware. Als je niet in aanmerking komt voor deze positie, dat ze je tenminste kennen voor een andere. Of, in het beste geval, dat ze nieuwsgierig genoeg zijn om je toch eens uit te nodigen. Of dat ze misschien genoeg potentieel zien om een opleidingstraject te voorzien.