Ik ken de mens niet, en ik kan van ver noch van dicht verdacht worden van sympathie voor zijn diepblauw (andere zouden zeggen donkerblauw) gedachtengoed.
Hij heeft zelfmoord gepleegd, en dat is een drama. Geen groot drama in de zin van duizenden doden, maar niettemin een drama. De man had familie en vrienden die met een gat in hun leven achterblijven.
De manier waarop hij gestorven is, maakt het misschien wel nog akeliger dan mocht hij door een vloedgolf meegesleept zijn. In dàt geval kun je tenminste spreken over een speling van het lot, of God de schuld geven als dat je ding is. Nee, hier zit de omgeving niet alleen met een gat waar vroeger een mens zat, maar ook met stapels vragen.
Had ik het moeten zien aankomen? Heb ik genoeg gedaan? Kon ik iets gedaan hebben? Was het mijn schuld?
Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik kan er mij iets bij voorstellen. Enige terughoudendheid is dan ook wel op zijn plaats, me dunkt.
Niet zo een aantal mensen in de commentaren bij Luc Van Braekel.
Er is sprake over donkere complotten en moordtheorieën: “waarom liet hij zijn jas en GSM achter?” —de man heeft duidlijk nooit al die films gezien waarbij het zich zelfmoordend personage zorgvuldig zijn kleren uittrekt, schoenen naast elkaar schikt en dan het water inwaadt, de dood tegemoet.
En de eeuwige Michael Cosyns meent snel even politieke munt te moeten proberen slaan uit de persoonlijke tragedie van Beysen: net zoals Theo Van Gogh is vermoord door een islamofascist (awoert!) en Pim Fortuyn doodgeschoten door een vegetariër (smerige, stinkende vegetariërs!), is ook Ward Beysen de dood ingejaagd. Door, houd u vast aan de takken van de bomen: ” het Politiek Correcte Uitschot, of dat nu in zijn eigen voormalige partij de VLD zat, of bij SPA of bij de VRT of waar dan ook”.
Letterlijk citaat. Dat is dan hetzelfde slag mensen dat een kwarteeuw na datum nóg zijn beklag gaat doen over één keer “mestkever” genoemd te zijn. Als was het De Kaakslag Van Versailles.
Sickening.
altijd erg als iemand zo om het leven moet komen. Die Luc Van Braeckel, is dat niet een oprichter van ping / internet-provider geweest destijds?
Ik las de reacties van politici in de rubriek Snelnieuws van De Standaard Online. Van clichés gesproken… niemand zag aan Ward Beysen dat hij depressief was, niemand had de zelfmoord zien aankomen.
Wel, zo is het ook meestal met dat soort dingen: “Die kerel had steeds een glimlacht op zijn gezicht, ik had nooit gedacht dat hij zoiets vreselijks zou doen.” Je hoort zulke reacties wel vaker bij nabestaanden. Ze hadden zoiets niet verwacht, “het was er niet aan te zien”. Men blijft met één gevoel achter: ‘onzin’. En dan probeert men allerlei verhaaltjes te verzinnen. Dat is meestal onschuldig, maar bij bekende politici duiken de complottheorieën al snel op.
Kritisch maar realistisch blijven is de boodschap De man was depressief en maakte een einde aan zijn leven, punt. Dat is de realiteit. Wat overblijft van het Liberaal Appel probeert nu via een vage boodschap op zijn webstek de aandacht te trekken. Dat is de kritiek.
De man zijn hond was gestorven, en daardoor is hij depresief geworden, wat dan uiteindelijk geleid heeft naar zijn zelfmoord.
De vraag is hoe zijn hond om het leven is gekomen…
Ik heb mijn zilverpapieren hoed al op. Vanaf dat ik wist dat ze zijn hond gingen vergiftigen, heb ik die opgezet.