Wij zijn eigenlijk geen goeie toeristen, denk ik.

We hadden dinsdag de hele dag om Helsinki te bezoeken, en het is er maar half van gekomen. ’s Morgens half te voet, half met de trap naar de haven gegaan en de ferry naar Suomenlinna genomen, een eilandfort net vóór Helsinki. Het hele eiland is een World Heritage Site, en we zouden er eigenlijk een toeristische gids moeten voor gekocht hebben op voorhand, want op deze manier was het wel mooi, maar uiteindelijk zonder veel diepgang 🙂

We hebben er zeer dikke muren gezien, diepe doodlopende gangen in de rotsen met uitkijkvensters, een soort hangar bedolven onder rotsen en grond met kanonnen ervoor, een kerk die vroeger Russisch orthodox was met drie ajuinen erop maar nu Lutheraans met een vuurtoren vanboven en de grootste klok van Finland ernaast, een baai met ganzen, een visitor centre waar we niet binnen geweest zijn, een hoop indrukwekkende versterkingen, een (denk ik) katafalk voor (denk ik) koning Gustav III, een omheining gemaakt van scheepskettingen en in de grond gestampte kanonnen, en wind. Héél veel wind.

En koud. Hoe koud? Zwaar spugen op de grond, binnen de vijf seconden vast bevroren.

De ferry heen en weer is trouwens ook een belevenis: meer ijsbreker dan veerboot, en gevoelstemperatuur op het dek zeker wel -40° C.