Ik ga morgen en overmorgen iets doen dat ik eigenlijk heel erg graag om den brode zou doen: gaan luisteren naar mensen die iets proberen verkopen.

Ik zie graag mensen bezig die verkopen. Iemand die iets goed aan het verkopen is, dat is zoals met een koptelefoon op naar un bel di vedremo luisteren, onder de dekens om vier uur ’s morgens op nieuwjaarochtend: genieten.

Ik denk dat ik die liefde opgedaan heb toen ik met mijn grootmoeder naar de jaarbeurs ging als ik klein was, en dat ik er met grote ogen alle productpresentaties meevolgde. Uiteindelijk, als je een stofzuiger of een mixer of een set messen kunt verkopen aan iemand die er eigenlijk geen nodig hebt, hoeveel eenvoudiger is het niet om een goed werkend ding te verkopen aan iemand die het manifest wel nodig heeft?

Dat het wereldje in Vlaanderen soms heel erg klein kan zijn, maakt het alleen maar interessanter—het subtiele spel van ik weet dat gij weet dat ik weet dat we alletwee toneel aan het spelen zijn, het is soms bijna Errol Flynn met een degen in de jaren 30.

Enfin, dat is als het allemaal goed gaat natuurlijk, als er een goeie demo gegeven wordt door iemand die weet wat zijn (of haar) product (of dienst) doet, en het goed aan de man brengt.

Als het allemaal mis loopt is het uiteraard ook groots, maar dan meer op een perverse ramptoerisme-wijze. Want ook daar zijn er nog al die schakeringen mogelijk: demo loopt in de soep maar verkoper lost het goed op, demo doet wat hij moet doen maar verkoper loopt in de soep, allebei lopen mis, alles loopt goed maar het is gewoon een slecht product, ik kan er blijven naar kijken.

Afijn. Morgen de hele dag en overmorgen een halve dag.