Ik zou zó veel willen doen, en het lukt me maar niet.
Mijn eigen schuld natuurlijk, ik heb de hand diep tussen de ribben: ‘t is een kwestie van prioriteiten. Als ik zou willen, ik zou uiteraard veel meer gedaan krijgen.
Ja, mijn rug doet tegenwoordig wat meer pijn dan anders, maar da’s maar een zwak excuus. Dat zou me beletten om ver buitenshuis te gaan, of in de auto te zitten, maar niet om dingen in huis te doen. Of, a fortiori, dingen op de computer.
Nee: de grootste schuldigen zijn een klein aantal tijdsponzen. To wit:
- World of Warcraft: het is niet abnormaal dat ik eventjes rap een quest ga doen en pas een paar (vijf, zes) uur later weer terugkeer naar de echte wereld. Akelig.
- Het werk: ik moet me op het moment redelijk wat bijscholen, vooral dan in programmatie. Kruipt meer tijd in dan een mens denkt: een halve dag is zó voorbij. Vooral als het worstelen is met een omgeving die ik niet gewoon ben, in een taal en een architectuur die ik niet goed genoeg ken.
- Mijn aggregator, en het internet in het algemeen: na mijn laatste grote kuis slaag ik erin om min of meer on top of mijn lijstje van weblogs te blijven. Maar ook daar: er zou gemakkelijk elke dag een paar uur kunnen inkruipen, als ik niet oplet. Zoals het nu gaat, denk ik dat er geen dag voorbij gaat dat ik er niet minstens een uur of zo in steek.
Periodiek komt daar nog eens fotobewerken bij, als ik een paar honderd foto’s heb die bekeken moeten worden, met telkens misschien een paar tiental te bepotelen. Daar kruipt dan ook gemakkelijk een halve dag in, maar wegens de vorige drie sponzen komt er tegenwoordig ook niet veel van in huis.
Gebeurt tegenwoordig ook niet meer: websites updaten. Ik zet tegenwoordig alleen nog soms eens hier op deze site iets. Ik heb een stuk of zes andere sites die ik eigenlijk zou moeten onderhouden, maar waar het er niet meer van komt. Tuinsafari is er één, en de rest zijn persoonlijke dingen, maar toch: er zitten sites tussen die ik maandenlang dagelijks onderhield en nu niet meer.
Het gaat niet anders kunnen dan dat ik het allemaal eens in een grote to do-lijst-cum-kalender steek, en dat ik mijn tijd regimenteer: familie, huis, boeken lezen (echte boeken, op papier, mijn laatste Amazon-bestelling van maanden geleden bijvoorbeeeld), administratie, foto’s, schrijven, films bekijken, tijdschiften lezen waar ik een abonnement op heb, vrienden uitnodigen, …
Misschien als ik eens begin met een week geen World of Warcraft te spelen en dan een week wel?
Hoe doet de rest van de wereld dat eigenlijk? Hoe leeft de rest van de wereld met dagen die eigenlijk 48 uur zouden moeten duren en dan nóg te kort zouden zijn om alles te doen?
Reacties
9 reacties op “Tijdsponzen”
Hetzelfde natuurlijk. Ik loop constant tegen de grenzen op met vijf-zes projecten waar ik eigelijk aandacht aan zou moeten besteden, als wel as boeken die ik zou moeten lezen en tijd besteden aan vriendin en kat, maar het komt er vaak niet van.
Elke dag een uur reistijd van en naar werk is zowel een zegen als een vloek want a) meer leestijd maar b) minder tijd voor andere dingen.
Diegene die den dag 24u heeft laten duren verdient het om opgehangen te worden aan met eigen ingewanden. Of maw, ge zijt niet den enige die tijd tekort heeft 🙂
ge zijt inderdaad niet alleen. Ik probeer dan wel eens wat tijd ‘uit te sparen’ door gewichtig om te gaan met mijn lessen en af en toe eens eentje te skippen. Een andere time saver is sinds kort een deftige internet verbinding wat mij de helft van mijn tijd op het net uitspaart, maar nog krijg ik niet gedaan wt ik wil.. zucht
Tijd is een kwestie van prioriteit. Als ge de dingen rangschikt per week in een tijdmatrix (Belangrijk dringend, belangrijk niet dringend, niet belangrijk dringend, niet belangrijk niet dringend) en dan begint met de belangrijke dingen die dringend zijn, waarna je er de andere belangrijke dingen rondschikt en dan nog wat dringende maar niet belangrijke zaken ertussen flapt heb je misschien nog wel wat tijd voor niet belangrijke niet dringende zaken (WoW of zo).
En is het niet gemakkelijk om te zeggen dat een dag 48u zou moeten hebben? Of is dat gewoon een manier om te zeggen: “ik plan niet zo graag?” Of “ik doe liever onbelangrijke dingen eerst en dan pas de rest”…
Een wijze les! (die ik jammer genoeg nog maar net onder de knie begin te krijgen)
PS: vroeg opstaan helpt ook: langer slapen dan 6u is eigenlijk (voor een gezond menspersoon met een volwassen leeftijd) meer dan genoeg.
En het scheelt zó veel! Heerlijk.
Sinds ik nog maar een paar uur per nacht slaap (gemiddeld van pakweg 1u tot 6u30), heb ik inderdaad al meer tijd.
’t Is allemaal prioritiseren, da’s juist. En dat time management, da’s wat ik effektief ga moeten doen. De theorie kan ik alvast, nu nog de praktijk 🙂
Twee opties:
– time management via MoSCoW-principe: Must, Should, Could, Would lijstjes
– vrienden uitnodigen: enerzijds soms veel interessanter dan wat dan ook (als ze tenminste iets zinnigs te vertellen hebben), en anderzijds (als dat niet zo is), dan kan je gewoon wat taken delegeren…
Erens. De erens zijn belangrijk
1. delegeren: neem een kuisvrouw, tuinman en ga uit eten (uit eten betekent geen boodschappen, geen kooktijd en geen afwas. 3 besparingen dus). Voor boodschappen kan ik online colruyt aanbevelen – voor een kleien vergoeding doen ze uw boodschappen, je moet enkel nog afhalen
2. combineren: doe nooit 1 ding tegelijk..altijd combineren: televisie kijken én computer. In de file staan én lezen. autorijden én telefoons afwerken. eten maken en afwassen.
3. organiseren: lijstjes maken!
4. prioriteren: lijstjes altijd afwerken in volgorde a. belangrijk b. leuk
Al de rest gewoon niet doen.
@i. Ja zo doe ik het ook. Combineren. Vandaag heb ik mijn wc geschilderd, een pakske gelegd en de Humo gelezen tezelfdertijd. Straks ga ik een bad nemen, Secretum uitlezen en meteen de muren errond een likje verf geven. Ondertussen laat ik de antivirussoftware en een defrag lopen op mijn pc en luister ik naar blokken en het nieuws op tv. Vergt wel wat oefening maar het is te doen…