Na de receptie bij Zelie op school zijn we naar de receptie bij Louis op school gegaan, en dan naar de Malatesta gaan eten, en dan naar de Dekaskoop naar Madagascar gaan kijken.

Miljaar wat een afgrijselijk slechte film.

Om te beginnen zijn we naar de Nedervlaemsche versie gaan kijken, en alle respect voor Michael Pas en Francesca Vanthielen, die allebei ongetwijfeld goeie acteurs zijn, maar: de film trok op niets.

De animatie is grappig bij momenten, maar het gaat allemaal zo trààg, en ik geraakte echt niet voorbij de taalversie.

Ik heb mij voortdurend zitten blauw ergeren aan het slechte Nederlands/Vlaams, aan de belachelijke naar-België-hertalingen (het Zwin?!), aan het afgrijselijke Engels (jazeker, ze zingen op bepaalde momenten New York, New York en dat gebeurt met een inghliesj-van-bahten-de-kupe-accent),  en vooral: aan de barslechte vertalingen.

Het leek wel alsof iemand letterlijk vertaalde ondertitels aan het voorlezen was, die maar los verband hielden met wat er op het scherm aan het gebeuren was. En dat ze dat bovendien met hun ogen toe aan het doen waren, want tussen lipbewegingen en geluid was er weinig of geen verband.

Case in point: het centrale themaliedje is I like to move it, move it. Dat heeft op zichzelf al niet veel overschot, maar laat dat nog eens herzingen door een hersengestoorde met een onbestemd doe-het-zelf tussen Aruba, Limburg en Friesland zwevende tongval, en het is om uw schoen naar het scherm van te smijten.

En die lippen, die I LIKE TO MOVE IT MOVE IT doen op de klanken van IEK HAW FAN DANSUH DANSUH… aaargh, des Guten zuviel.

Voor de rest waren de peingwiems wel leuk (enfin, als ze niet spraken toch), en kan ik niets zeggen over de tweede helft van de film want ik ben in slaap gevallen een paar minuten na de pauze.

En wakker geworden met barstende koppijn.