Ik slaap al zeker twintig jaar op hetzelfde kussen.

Vroeger was ik daar redelijk fanatiek in, genre mijn kussen meenemen op reis en zo. Tegenwoordig is het meer by default dat ik er op blijf slapen: het is ondertussen veel dunner en veel minder veerkrachtig geworden dan vroeger, en eigenlijk helemaal geen goed kussen meer.

Ik heb een hekel aan slappe kussens, zo van het type pluimenzak. Ik heb ook een hekel aan heel harde kussens. En ook aan te dunne kussens en aan te dikke kussens. Als ik mijn kussen gewoon gebruik, is het te dun, en als ik het dubbel plooi, is het te dik. Ik slaap dan ook met mijn arm onder mijn kussen kwestie van wat meer in de lucht te liggen.

Enfin, ik had er niet echt bij stilgestaan dat ik wel eens een nieuw kussen zou kunnen kopen. En nu plots dus wel: vorige week zei mijn moeder nog dat zij zo content waren over hun nieuwe boekweitkussens (die van die televisiereclame van een paar jaar geleden? zouden dat dié zijn? eigenlijk?), en vanavond toen ik thuiskwam, stond Sandra klaar om naar de slaapwinkel op de Vrijdagsmarkt te gaan.

Nieuwe kussens dus.

Sandra had al zo’n traditioneel kussen van uitzicht gekozen, maar dan wel in feite een moessenen ding met een soort ressortbak erin. En ik heb, na wat uittesten, een Tempur Millenium gekozen.

In space age schuim met geheugen en allerlei. Ik ben eens benieuwd wat het geeft.

Als het goed geeft, zou ik wel te overtuigen zijn om een verstelbaar bed te kopen, en een matras in hetzelfde materiaal als het kussen.

In Noorwegen hebben ze het schijnt een man van 320 kilo vijftien jaar op een matras in hetzelfde materiaal laten slapen, en toen hij rechtstond, veerde die matras op een fractie van een seconde terug tot binnen een tiende van een millimeter van wat ze oorsprongelijk was. Of zoiets, ik wil er van af zijn.

Maar in ieder geval zou het wel beduidend beter zijn voor mijn rug, want die werkt de laatste tijd niet echt meer mee.