Houd u vast aan de takken van de bomen, dit wordt zagerij van de bovenste plank. Over irrelevante pietluttigheden bovendien.

‘t Is vreselijk ambetant: ik ben helemaal mijn draai kwijt na drie dagen bij mijn ouders slapen.

Gisteren van daar aangezet, een half uur te laat, zonder mijn sleutels en zonder drank. Vanmorgen aangezet van bij ons thuis, nog net op tijd, maar wel zonder sleutels (liggen nog bij mijn ouders, denk ik), met een platte GSM (gisteren om halftien of zo in slaap gesukkeld, GSM niet opgeladen en draad niet gelocaliseerd), zonder drank (in de haast vergeten), en zonder mijn tweede leesboek (Messieurs les ronds-de-cuir, uit mijn zak gehaald in het naar mijn sleutels zoeken en op de tafel laten liggen).

Het leven is niet serieus. Een mens bouwt een routine op, dat loopt op wieltjes van pakweg januari tot eind mei, en dan begint de zon te schijnen. Kan ik mijn lange mantel thuislaten, en verlies ik direkt drie zakken: links mijn sleutels, rechts mijn fototoestel en mijn ingangskaart voor het werk, binnenzak mijn portefeuille met abonnement.

Gevolg: ik loop een paar weken rond met alleen mijn visa-kaart, mijn abonnement en mijn kaart van het werk in mijn rechter broekzak, mijn sleutels en mijn fototoestel verhuizen naar de voorzak van mijn computertas.

Een maand later: de visa-kaart is vertrokken voor parts unknown (wellicht ergens op de bodem van een wasmand) en mijn kaart van het werk idemditto. Maar goed, ik begin er gewoon aan te worden.

Wàs ik dan al gewend aan de nieuwe situatie, en komt daar dan nog eens zo’n verhuis bij, en tot overmaat van ramp wordt het weer kouder, zodat ik weer dingen in mijn mantel kan steken. En dus ligt alles nu verspreid over twee huizen, en heb ik geen oplader voor mijn Aldipod, geen oplader voor de GSM, geen muis voor de computer, geen DVD-speler en geen sleutels mee. En vooral: geen drank. Moet ik weer de hele dag kraantjeswater drinken.

Gnii.

Vanavond eens orde op zaken zetten. En morgen om halfzeven uit bed, in plaats van zoals vandaag kwart voor zeven.