Six million pixels should be enough for anybody, just?

Wel: nee.

We waren vorige week bij de familie in Holland. Sandra’s broer heeft zo’n Canon EOS-1D, de gelukzak. Ik ben content dat ik niet te lang naar zijn foto’s heb zitten kijken, en ik ben nog contenter dat ik niet op hetzelfde moment foto’s van mijn D70 en zijn machine naast mekaar gezien heb.

Ik ben de allereerste om toe te geven dat het geen zier uitmaakt wat het toestel of wat de lens is voor de kwaliteit van de foto: een goeie fotograaf maakt met een wegwerpcamera betere foto’s dan een slechte met vijftig megapixels en de duurste lens ter wereld.

En een foto als deze is niet gebaat met het dubbele aan megapixels:

Maar, edoch.

Met een lens die maar tot f/5 gaat is het een illusie om te denken zonder flash binnenshuis foto’s te nemen. En met een 50mm is het niet meteen te doen om close-ups van giraffen in de zoo te gaan maken. En zonder statief moet je niet beginnen aan sluitertijden van meer dan een seconde.

En een foto als deze (mocht hij scherp geweest zijn tenminste ) zou wél gebaat zijn bij twee keer zoveel megapixels:

Of, en dat is waarom ik eigenlijk nog het meeste de megapixels zou kunnen gebruiken, foto’s als deze:

Op foto’s als die hierboven zou ik enorm graag meer details hebben (beeld u in! die facetogen! die adertjes in de vleugel! de haartjes van de spin! de ogen van de spin!). En betere lenzen gaan er niet aan helpen: ik kan dan wel eventueel meer inzoomen op pakweg de ogen, maar dan verlies ik het overzicht.

Dat is eigenlijk in het algemeen het probleem met wat ik de meest interessante spinnen vind: huisspinnen, kruisspinnen, het grotere werk.

Megapixel envy. Megapixel envy.