Honden en hun eigenaars

Had ik al gezegd dat ik iets tegen honden heb?

Ik moet dat eigenlijk nuanceren: ik heb niet tegen honden an sich. Een hond is ook maar een mens, om het met Arbeid Adelt! te zeggen. Ik kom er eigenlijk wel mee overeen, als ik eerlijk ben met mezelf. Niet al te lang, want op den duur gaan ze op mijn zenuwen werken (dat kwispelstaarten! die tomeloze energie! die geur!), maar voor eventjes: no problemo.

Hondeneigenaars, zelfde verhaal. Er zijn net zoveel eigenaars van honden die op mijn systeem werken als er eigenaars van katten of, ik zeg maar iets, olifanten zullen zijn die me tegensteken.

Maar dit gaat me toch wel enige maten te ver:

kak

Dat was mijn voordeur toen ik vanavond thuiskwam. Stront tot op een halve meter hoog. En nog eens een stuk of drie stukken mutt kielbasa in de buurt gestrooid.

Dis-gus-ting.

11 reacties op “Honden en hun eigenaars”

  1. Dit kan volgens mij niet van een hond zijn, ik denk ook eerder moedwillig op uwe gevel “geplakt”!. En als het al van “hondelijke” oorsprong zou zijn, moet die ten eerste al heel groot geweest zijn, en ten tweede zowat met zijn gat tegen de gevel gehangen hebben. En dat doet een hond niet, wegens niet comfortabel genoeg. Tenminste, onze hond niet, en die is ook helemaal niet goed opgevoed.
    Ik zou maar eens een cameraatje aan mijn gevel hangen, als ik u was!

  2. ‘t Zal wel van een hond geweest zijn, maar ik vraag me af hoe het aan de gevel zou geplakt zijn. Tenzij het een deense dog zou geweest zijn met constipatie, kan ik me ook niet inbeelden hoe het zo hoog geraakt.

    Maar als een mens het zou doen, zou ik het ook niet weten: er lagen een stuk of vier objecten; die op de grond redelijk stevig, en die aan de muur redelijk onstevig.

    Er zaten geen afdrukken van wat dan ook op dat ding op de muur, en die die op de grond lagen waren helemaal onaangeroerd en maagdelijk cylindrisch-achtig.

    X-files!

  3. Pingback: volume12

Reacties zijn gesloten.