Te beluisteren

Ik ben verre van zo’n DRM-hater als pakweg Cory Doctorow, ik vind dat het inderdaad wel zo kan zijn dat je als koper van een stuk intellectueel eigendom er niet noodzakelijk alles mee mag doen wat je wilt, maar toch. Ik eis het recht op om backups te mogen maken van de CD’s die ik zelf aangekocht heb, zodat ik daar zelf naar kan luisteren waar en wanneer ik wil.

Al mijn CD’s zijn geript naar MP3, en onze ICT-baas wees me erop dat onlangs nog eens voor de rechtbank bevestigd is dat wat ik doe eigenlijk tegen de wet is. Ik word van die gedachte lastig.

Ik spendeer de meerderheid van mijn actieve uren op mijn werk. Als ik daar wil kunnen luisteren naar de muziek waarvoor ik betaald heb, dan vind ik dat ik daar recht op heb. En als ik ervoor kies om niet met een rugzak CD’s rond te lopen, maar in tegendeel regelmatig een paar gigabyte op de aldipod mee te nemen, dan moet dat kunnen.

Iedereeen die denkt dat backups een overbodige luxe zijn, heeft trouwens geen kinderen die graag muziek beluisteren in de auto. Elke CD die bij ons in de auto verzeild geraakt, sterft gegarandeerd een stille krasdood. En in het algemeen: alle CD’s die ik koop, worden meteen in de computer gestoken en dan in een doos, om er niet meer uit te komen.

Zodus. Ik roep fair use in, en ik trek gewoon morgen naar het werk met OK Cowboy van Vitalic en Takk van Sigur Rós op mijn usb-stick, de IFPI kan mijn rug op.