Ik heb duzende kabels en draden en transfo’s en aanpassingsstukken en vanalles in huis.

Ik denk dat ik bij de volgende ronde verbouwingen toch maar eens een muur vol storage ga zetten. Allemaal dozen met gelabeld gerief in. En, of, en/of alle kabeltjes een etiketje geven. Want het is begod altijd hetzelfde, ik geraak hier alles kwijt.

Nooit vind ik terug wat ik moet hebben. De eerste om te sneuvelen—’t is te zeggen, om reddeloos verloren te geraken—zijn die one of a kind-items. Transfo’s met aardige pluggen, zoals die van de Sony Digitale Videocamera Die Al In Geen Twee Jaar Meer Gebruikt Is. Of eigenlijk, transfo’s in het algemeen. Nu eens vind ik er terug en weet ik de toestellen niet meer zijn, dan weer vind ik de toestellen maar vind ik alleen maar transfo’s met andere voltages.

Maar naast die storage, moet ik eigenlijk dringend eens de helft van wat er hier in huis ligt, buiten kieperen. Er ligt hier zodanig veel, dat het zelfs in een huis zo klein als het onze, met zó weinig opslagruimte, het nóg mogelijk is om vijf jaar aan een stuk twee postzegelalbums te misleggen.  Dat ik weet dat ik een pen in het bureau beneden liggen heb, maar dat ik begod niet weet wààr ergens. Let wel: het is niet eens dat die pen “ergens in de kamer” ligt, maar wel dat ze hetzij op, hetzij in, hetzij in een doos naast een bureau ligt—en nog niet vinden.

Het is ook zo erg dat ik praktisch een hele kamer vol computer staan heb, met gecombineerd misschien 200 GB hardiskruimte, maar dan wel verdeeld over vijftien harddisks. Die ik in geen drie maand meer gebruikt heb. Van die computers ga ik er denk ik minstens twee of drie aan de school geven. Allemaal Pentium 3’s, allemaal werkende afdankers, allemaal met een monitor eraan. En dan houd ik nog twee kleine Dells over (waarvan nu één bij Huug staat), één oude Pentium 4 en één nieuwe Pentium 4.

Och. Ach. Zucht. Al dat werk. Al die dingen te doen.

Dozen, denk ik. En veel weggooien. En klasseren. En vooral: storage solutions, dus. En veel durven weggooien. En dozen.

Als het klinkt alsof ik mezelf moet overtuigen: inderdaad.

Geschreven al luisterend naar: Cake – Motorcade of Generosity – Jesus Wrote A Blank Check